Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 września 2010 r., sygn. akt II SA/Ke 532/10 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] czerwca 2010 r., znak: [...] w przedmiocie warunków zabudowy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach
R. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] czerwca 2010r. w przedmiocie warunków zabudowy oraz wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. We wniosku podniósł że cierpi na miażdżycę i bardzo wysokie ciśnienie tętnicze, co powoduje, że często ma zaburzenia pamięci i silne bóle głowy. Ponadto podkreślił, że wielokrotnie dochodzi do sytuacji, gdy przez kilka do kilkunastu dni z powodu bólu głowy nie jest w stanie nic robić, ani o czymkolwiek pamiętać i że w takim stanie był przez okres ostatniego miesiąca, co stało się przyczyną uchybienia terminu. Do wniosku skarżący dołączył zaświadczenie lekarskie, z którego wynikało, że jest leczony z powodu chorób przewlekłych, w przebiegu których występują zaburzenia pamięci i koncentracji.
Postanowieniem z dnia 14 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odmówił przywrócenia terminu. Jak wskazał Sąd, w niniejszej sprawie jako przyczynę uchybienia terminu skarżący wskazał przewlekłe choroby powodujące zaburzenia pamięci i koncentracji. Zdaniem Sądu, choroba usprawiedliwia niedotrzymanie terminu tylko wtedy, gdy nastąpiła nagle i powoduje niespodziewane pogorszenie stanu zdrowia skarżącego (por. wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2001r., I SA/Wr 676/99). Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zachodzi, bowiem powołane przez skarżącego choroby mają charakter przewlekły, a występujące zaburzenia pamięci i koncentracji są jedynie ich objawami cyklicznie się nasilającymi. Tym samym nie można ich uznać za nagłą przeszkodę uniemożliwiającą skarżącemu wniesienia skargi w terminie. Sąd zwrócił również uwagę, że choroba długotrwała nie wyklucza możliwości wyręczenia się inną osobą przy dokonaniu konkretnej czynności procesowej. Tak więc skarżący wiedząc o możliwości wystąpienia u niego zaburzeń pamięci i koncentracji, w celu zabezpieczenia się w dotrzymaniu terminu, mógł skorzystać z pomocy swojej żony, która zaskarżoną decyzję odebrała jako dorosły domownik. Skarżący nie ma bowiem obowiązku osobistego nadania skargi.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie podnosząc, że prawdą jest, iż żona odebrała korespondencją ale mimo, że zobowiązała się ją doręczyć skarżącemu nie dokonała tego w wymaganym terminie, również z uwagi na to, że jest osobą schorowaną starszą i nie zdaje sobie sprawy z powagi korespondencji sądowej. Wpływ na niedotrzymanie terminu z całą pewnością miało również zupełny brak wiedzy prawniczej zarówno skarżącego jak i jego żony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona uchybiła terminowi, jego przywrócenie możliwe jest jedynie wówczas, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy.