Zażalenie na postanowienie WSA w Krakowie w sprawie ze skargi na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki
Sentencja

II OZ 1148 / 09 POSTANOWIENIE Dnia 5 stycznia 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 października 2008 r. sygn. akt II SA/Kr 1405/09 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi L. M. na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 października 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił L. M. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] czerwca 2009 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki.

W uzasadnieniu skarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż skarżąca L. M., reprezentowana przez adwokata J. M., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] czerwca 2009 r. Ze znajdującego się w aktach administracyjnych zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji wynika, iż powyższe rozstrzygnięcie pełnomocnik skarżącej odebrał w dniu 25 czerwca 2009 r., skarga natomiast została złożona w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Krakowie w dniu 24 lipca 2009 r. Sąd niezwłocznie przekazał skargę Małopolskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w dniu 28 lipca 2009 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym). Jednakże w konsekwencji powyższego należało uznać, iż przedmiotowa skarga nadana została z uchybieniem terminu.

Wnioskiem z dnia 10 sierpnia 2009 r. pełnomocnik skarżącej adwokat J. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wraz ze skargą na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] czerwca 2009 r.

W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, że powstałe opóźnienie w złożeniu skargi, dokonane zostało bez jego winy, bowiem pismo z dnia 22 lipca 2009 r., zawierające skargę na przedmiotową decyzję, zostało w dniu 24 lipca 2009 r., złożone bezpośrednio w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Krakowie osobiście przez pracownika administracyjnego jego kancelarii. Pracownik ten posiada właściwe przeszkolenie, a do jego obowiązków należy właściwe kierowanie poczt i nigdy wcześniej nie dopuścił się błędu w zakresie kierowania poczty. Złożenie skargi bezpośrednio do Sądu było z jego strony niezamierzoną omyłką, zwłaszcza, że sama treść pisma wskazuje na prawidłowy sposób doręczenia. Ponadto pełnomocnik wskazał, iż dochował siedmiodniowego termin do złożenia wniosku, który winien być liczony od momentu doręczenia pisma Sądu, informującego o przesłaniu do organu odwoławczego mylnie złożonej skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny odmawiając przywrócenia terminu, przyjął wyjaśnienia pełnomocnika, co do zachowania siedmiodniowego terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu, jednakże w jego ocenie nie wykazał on żadnych okoliczności uniemożliwiających mu dochowanie terminu. W ocenie Sądu pierwszej instancji, strona a w konsekwencji jej pełnomocnik obowiązana jest do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, bowiem istotą postępowania zmierzającego do przywrócenia terminu do dokonania czynności sądowej jest wykazanie, iż miały miejsce okoliczności o charakterze obiektywnym, utrudniające lub uniemożliwiające dokonanie takiej czynności w prawem zakreślonym terminie, i których przy dołożeniu należytej staranności nie można było przezwyciężyć, a więc wyłączające winę strony skarżącej (lub jej pełnomocnika) w zaniechaniu dokonania tych czynności. Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona skarżąca (lub jej pełnomocnik) nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

Strona 1/2