Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 sierpnia 2016 r. sygn. akt II SA/Gl 490/16 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dopuszczalnego poziomu hałasu emitowanego do środowiska postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] marca 2016 r., w przedmiocie ustalenia dopuszczalnego poziomu hałasu emitowanego do środowiska.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm. - dalej p.p.s.a.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Sąd wyjaśnił, że na stronie ciąży obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wniosek o przywrócenie terminu co nie oznacza, że strona może poprzestać jedynie na ogólnikowych oświadczeniach. W przedmiotowej sprawie przyczyną uchybienia terminu była choroba pełnomocnika strony skarżącej lecz okoliczność ta, zdaniem Sądu, nie została w żaden sposób uprawdopodobniona zatem nie było podstaw do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.
Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem Sądu I instancji, pełnomocnik skarżącego wniósł zażalenie domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości oraz przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania. Postanowieniu z dnia 17 sierpnia 2016 r. zarzucił naruszenie art. 87 § 2 p.p.s.a., przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że pełnomocnik nie uprawdopodobnił, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. W uzasadnieniu zażalenia wyjaśnił, że terminu nie dopełnił ze względu na nagłą chorobę polegającą na niedyspozycji żołądkowo-jelitowej. W wykonaniu wezwania sądu nie korzystał z pomocy osób trzecich gdyż aplikantka, z którą współpracuje, przebywała w tym okresie w swojej rodzinnej miejscowości. Pełnomocnik podniósł, że choroba na jaką zapadł uniemożliwiała mu dotarcie do przychodni, a brak zagrożenia dla życia wykluczał skorzystanie z pomocy pogotowia ratunkowego. W związku z tym, iż nie korzystał z pomocy lekarskiej nie posiada zaświadczenia dotyczącego stanu zdrowia w dniu 8 czerwca 2016 r. (ostatni dzień terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi). Ponadto zwraca uwagę, że art. 87 § 2 p.p.s.a. nakazuje jedynie uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, tymczasem Sąd, zdaniem pełnomocnika, żąda dowodu w postaci zaświadczenia lekarskiego. Podsumowując pełnomocnik skarżącego uznał, że schorzenie uniemożliwiało mu podjęcie jakiegokolwiek wysiłku związanego z pracą w kancelarii, a jednocześnie natura tej przypadłości sprawiła, że pomoc lekarska nie była konieczna. W przekonaniu pełnomocnika taka argumentacja uprawdopodabnia uchybienie terminu nie z jego winy, a co za tym idzie uzasadnia złożenie zażalenia na odmowę przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: