Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku W. F. o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2017 r., sygn. akt II OZ 1361/17 oddalającego zażalenie W. F. na zarządzenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SAB/Wr 30/16 w sprawie ze skargi W. F. na bezczynność Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: oddalić wniosek
Postanowieniem z dnia 10 listopada 2017 r., sygn. akt II OZ 1361/17 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie W. F. na zarządzenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SAB/Wr 30/16 pozostawiające bez rozpoznania wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2016 r. sygn. akt II SAB/Wr 30/16 oddalającego skargę W. F. na bezczynność Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji.
Pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. skarżący wniósł o uzupełnienie powyższego postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2017 r. Skarżący wskazał, że H. S. nie była ani jego pełnomocnikiem ani też nie podpisywała pism w jego imieniu - w zakresie tych czynności nie była upoważniona działać, a sporządziła jedynie skargę i podpisała ją na dowód tego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) - dalej p.p.s.a. stanowi, że strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Powyższe oznacza, że uzupełnienie wyroku ma miejsce w dwóch przypadkach. Po pierwsze, jeśli sąd pominął w nim niektóre akty lub czynności objęte skargą albo orzekł tylko co do części rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym akcie, nie ustosunkowując się do pozostałej części zaskarżonego rozstrzygnięcia. Po drugie, jeśli sąd nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.
W konsekwencji przyjąć należy, że nie można wnioskować o uzupełnienie treści uzasadnienia rozstrzygnięcia, albowiem wniosek zgłoszony w trybie art. 157 p.p.s.a. może dotyczyć jedynie sentencji wyroku sądu, a nie jego uzasadnienia (por. postanowienie NSA z 5 czerwca 2008 r., I OSK 511/08). Na podstawie tego przepisu nie można żądać uzupełnienia uzasadnienia orzeczenia przez zamieszczenie w nim żądanych przez stronę postępowania kwestii, albowiem takie działanie w istocie zmierza do zmiany uzasadnienia przez zamieszczenie w nim wskazanych przez stronę okoliczności (por. postanowienia NSA: z 2 października 2014 r., I OZ 634/14; z 24 października 2013 r., II GZ 476/13; z 30 sierpnia 2012 r., II GSK 465/11).
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, żadna z wymienionych okoliczności, która uzasadniałaby uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 listopada 2017 r. nie występuje.
Dodatkowo należy podkreślić, że wniosek o uzupełnienie orzeczenia nie może stanowić polemiki ze stanowiskiem, jakie Sąd zajął w postanowieniu z dnia 10 listopada 2017 r.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 157 § 3 w zw. z art. 166 i art. 193 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.