Zażalenie na postanowienie WSA w Białymstoku w sprawie ze skargi R. R. na zarządzenie zastępcze Wojewody Podlaskiego w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego
Sentencja

Dnia 13 lutego 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 776/13 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie ze skargi R. R. na zarządzenie zastępcze Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 776/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odmówił R. R. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie ze skargi R. R. na zarządzenie zastępcze Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lipca 2013 r., w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że w dniu 3 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę R. R. skargę na zarządzenie zastępcze Wojewody Podlaskiego z dnia [...] lipca 2013 r. w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego Rady Gminy Nowy Dwór.

W dniu 17 grudnia 2013 r. skarżący złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.

W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia podniósł, że przyczyną uchybienia terminowi do złożenia takie wniosku było oczekiwanie na rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie niniejszej. Skarżący podkreślił, że na rozprawie w dniu 3 grudnia 2013 r. nie mógł być obecny z powodu choroby żony (nowotwór złośliwy) i nie wiedział, że termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wynosi 7 dni. Zaakcentował, że jego niewiedza wynikała z przekonania, że zostanie poinformowany o wydanym rozstrzygnięciu, gdyż nigdy nie został pouczony o środkach odwołania, a zatem nie mógł się znać na obowiązujących procedurach.

Wskazując na powyższe Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnił, że niedochowanie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, było przez niego niezawinione.

W ocenie Sądu pierwszej instancji bezspornym było to, że skarżący miał świadomość, że w dniu 3 grudnia 2013 r. odbędzie się rozprawa, na której będzie rozpoznana jego sprawa, bowiem został prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy (k. 22, zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 28). Dalej podnosi, że miał zatem również świadomość, że w dniu 3 grudnia 2013 r. może zapaść w sprawie wyrok. Stawiennictwo na tej rozprawie nie było obowiązkowe. Zgodził się, że w świetle choroby żony zrozumiałym przy tym było, iż skarżący nie mógł być obecny z powodu problemów zdrowotnych. Niemniej wskazuje jednak, że zawiadomienie o terminie rozprawy wraz z prawidłowym pouczeniem o terminie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia oraz terminie i środkach zaskarżenia skarżący otrzymał już w dniu 8 października 2013 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 28). Przy odrobienie zatem staranności i dbałości o swoje sprawy skarżący powinien przeczytać wszelkie pouczenia zawarte w zawiadomieniu o rozprawie. Zdaniem tegoż Sądu skarżący - wbrew jego twierdzeniom i mimo jego nieobecności na rozprawie - został zatem prawidłowo pouczony o terminie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Oczekiwanie przez R. R. na informację o wydanym rozstrzygnięciu i pouczenie o środkach zaskarżenia, nie mogło być w ocenie Sądu pierwszej instancji traktowane jako niezawinione niedokonanie czynności. Sąd Wojewódzki stwierdził, że skarżący powinien był bowiem zapoznać się z treścią pouczenia zawartego w zawiadomieniu o rozprawie i podjąć niezbędne kroki, w kierunku właściwie rozumianej dbałości o własne interesy procesowe.

Strona 1/2