Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 17 grudnia 2014 r., sygn. akt III SA/Gd 526/14 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu rozprawy w sprawie ze skargi D.P. na decyzję Wojewody Pomorskiego z [...] kwietnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: oddalić zażalenie D.P.
Postanowieniem z 17 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił wniosek D.P. (dalej jako "skarżąca") o przywrócenie terminu do wyznaczenia rozprawy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody Pomorskiego z [...] kwietnia 2014 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z 30 października 2014 r. oddalił skargę skarżącej na decyzję Wojewody Pomorskiego z [...] kwietnia 2014 r. Skarżąca nie stawiła się na rozprawie, o której terminie została prawidłowo zawiadomiona.
Wnioskiem z 12 listopada 2014 r. skarżąca wniosła o "przywrócenie terminu do wyznaczenia rozprawy". Skarżąca wyjaśniła, że nie wzięła udziału w rozprawie bez własnej winy. Powtórne zawiadomienie o rozprawie odebrała dopiero 3 listopada 2014 r. Wyjaśniła także, że nie zamieszkuje już pod adresem, na który kierowana była korespondencja.
Odrzucając wniosek Sąd I instancji wskazał, że strona nie może skutecznie żądać przywrócenia terminu do dokonania czynności należących do wyłącznej kompetencji Sądu. Z tej przyczyny wniosek skarżącej jest niedopuszczalny. Sąd I instancji podkreślił, że nie jest ograniczony terminem dla wyznaczenia rozprawy, a stawiennictwo strony na rozprawie jest nieobowiązkowe. Niestawiennictwo stron na rozprawie nie tamuje rozpoznania sprawy i nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego. Dla oceny legalności zaskarżonego aktu Sąd opiera się bowiem na aktach sprawy.
Skarżąca wniosła zażalenie na powyższe postanowienie. Zażalenie zostało również podpisane przez jej matkę K.M.
Zarzuciła naruszenie art. 86 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej jako "p.p.s.a."). Wniosła o zmianę postanowienia i przywrócenie terminu rozprawy lub "potraktowanie jako zaskarżenia orzeczenia WSA zapadłego podczas rozprawy w dniu 30.10.2014r."
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Rozpoznaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny podlegało jedynie zażalenie skarżącej. Zażalenie zostało podpisane również przez jej matkę K.M, jednak jednocześnie skarżąca wskazała w sposób wyraźny, że zażalenie wnosi w imieniu własnym. Jej matka nie była stroną niniejszego postępowania, nie była również adresatem zaskarżonej decyzji.
Zgodnie z art. 88 p.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
W niniejszej sprawie Sąd I instancji trafnie przyjął, że wniosek o przywrócenie terminu był niedopuszczalny.
Przywrócenie terminu może dotyczyć tylko terminów procesowych, a więc terminów na dokonanie przez stronę określonych czynności procesowych. Terminy te wynikają z przepisów ustawy i w większości przypadków ich zakreślenie następuje w formie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału (np. termin do uzupełnienie braków formalnych pisma, termin do uiszczenia wpisu), ale mogą też wynikać bezpośrednio z przepisów (np. termin do złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku). W każdym jednak przypadku terminy te dotyczą dokonania określonej czynności procesowej, czynność ta ma być dokonana przez stronę, a od zachowania terminu zależy, czy czynność ta będzie skuteczna. Wyznaczenie terminu rozprawy niewątpliwie nie jest terminem procesowym. Jest to bowiem ustalenie przez Przewodniczącego Wydziału daty, godziny oraz miejsca przeprowadzenia rozprawy Sądu w określonej sprawie. Jednocześnie udział strony w rozprawie nie jest obowiązkowy, a brak stawiennictwa strony nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy.
Obowiązkowe jest natomiast prawidłowe zawiadomienie strony o terminie rozprawy, tak żeby strona mogła w niej uczestniczyć, jeżeli uzna to za konieczne. Nieprawidłowe zawiadomienie strony o terminie rozprawy może stanowić podstawę do kwestionowania wydanego w tej sprawie wyroku, czy to w postaci podnoszonej w skardze kasacyjnej i branej z urzędu przez Naczelny Sąd Administracyjny przesłanki nieważności czy też w formie wniosku o wznowienie postępowanie sądowoadministracyjnego. Nie może natomiast stanowić podstawy wniosku o przywrócenie terminu, ponieważ ze wskazanych wyżej powodów, termin wyznaczenia rozprawy nie może być przywrócony. Wniosek o przywrócenie terminu oparty na tego rodzaju podstawie jest więc niedopuszczalny i podlega odrzuceniu. Stąd też zaskarżone postanowienie Sądu I instancji jest prawidłowe w świetle art. 86 p.p.s.a.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.