Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. i M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Gd 1028/05 odmawiające D. P. i M. P. przywrócenia terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku w sprawie II SA/Gd 1028/05 w sprawie ze skargi D. i M. P. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku z dnia [...] października 2005 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 21 grudnia 2006 r., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. i M. P. na decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Gdańsku z dnia [...] października 2005 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki - odmówił skarżącym D. P. i M. P. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu swego stanowiska Sąd podniósł następujące okoliczności;
Skarżący P. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na opisaną wyżej decyzję. Zostali prawidłowo poinformowani o wyznaczonym terminie rozprawy na dzień 9 sierpnia 2006 r. Na rozprawę nie stawili się. Pismem z dnia 6 września 2006 r. wnieśli o doręczenie im wyroku z uzasadnieniem. Na wezwanie Sądu skarżący jako przyczynę opóźnienia wniosku o uzasadnienie podali, iż był nią miesięczny pobyt poza granicami kraju, z którego wrócili 3 września 2006 r.
Oceniając powyższe okoliczności Sąd I instancji nie uznał, by uchybienie terminu było niezawinione przez strony.
Art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) dopuszcza przywrócenie uchybionego terminu tylko w przypadku braku winy strony. Strony wiedziały o terminie rozprawy, na której zapadł wyrok. Gdyby wykazały minimum staranności o swój interes wyjeżdżając na urlop powinni zawiadomić Sąd o czasowej nieobecności bądź ustanowić pełnomocnika.
Skoro nie uczynili nic w swoim interesie by zapewnić sobie możliwość złożenia wniosku o uzasadnienie można przyjąć, że spełniają przesłanki z art. 86 § 1 p.p.s.a. do przywrócenia uchybionego terminu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący P. zgłosili twierdzenie, ze uchybienie terminu nie było przez nich zawinione, gdyż musieli pilnie wyjechać za granicę. Nie mogli zawiadomić o tym Sadu ani ustanowić pełnomocnika. Zatem postanowienie Sądu narusza interesy stron, którym zamyka drogę do zaskarżenia wyroku. Wnosili o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie pozbawione jest uzasadnionych podstaw i nie może być uwzględnione.
Przepis art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prawidłowo przywołany przez Sąd I instancji, jednoznacznie stanowi, że termin który został uchybiony przez stronę bez jej winy może być przywrócony przez Sąd na wniosek strony
Obowiązkiem strony w takiej sytuacji jest wykazanie okoliczności, które świadczyłyby o braku zawinienia bądź dołożeniu najdalej idących starań strony, które mimo to nie wystarczyły do dochowania terminu.
Żadnej z tych przesłanek nie wykazali skarżący, wnosząc o przywrócenie uchybionego terminu i ograniczając się do informacji, że przyczyną był wyjazd za granicę, uzupełnionej treścią zażalenia, ze wyjazd ten był nagły. Te okoliczności niczego nie wyjaśniają ani nie tłumaczą. Faktem jest, że strony zostały osobiście powiadomione o terminie rozprawy wyznaczonym na 9 sierpnia 2006 r. - już 12 lipca 2006 r.
Mogły wnosić o jej odroczenie, z czego nie skorzystały. Mogły też w dniu rozprawy bez względu na to czy przebywały w kraju, czy już były za granicą telefonicznie uzyskać informację, czy zapadł wyrok i jaki jest termin i sposób zaskarżenia wyroku. mogły też wniosek o uzasadnienie wyroku wysłać z miejsca swego pobytu - z zachowaniem ustawowego terminu, potwierdzonego stemplem pocztowym.
Skoro strony nie uczyniły nic w kierunku ochrony swego interesu prawnego, nie mogą podnosić zarzutu nadmiernego rygoryzmu Sądu.
W pełni zasadna jest ocena Sądu, że nie można uznać braku zawinienia stron w uchybieniu terminu, skoro strony nie wskazały żadnej nadzwyczajnej i niemożliwej do pokonania przeszkody w zachowaniu terminu.
Brak podstaw prawnych do uwzględnienia zażalenia uzasadnia jego oddalenie z mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.).