Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wr 538/16 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. Z. na postanowienie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej we Wrocławiu z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia rozstrzygnięcia i umorzenia postępowania w I instancji w sprawie zdolności do czynnej służby wojskowej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 22 grudnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wr 538/16 odmówił M. Z. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej we Wrocławiu z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia rozstrzygnięcia i umorzenia postępowania w I instancji w sprawie zdolności do czynnej służby wojskowej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że pismem z dnia 19 października 2016 r. M. Z. wniósł skargę na postanowienie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej we Wrocławiu z dnia [...] czerwca 2016 r. Wnioskiem z tego samego dnia skarżący wystąpił o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając powyższy wniosek podał, że w trakcie przeglądania akt sprawy w dniu 13 października 2016 r. jego pełnomocnik dostrzegł, że kwestionowane postanowienie organu odwoławczego doręczone zostało zastępczo na skutek niepodjęcia go z placówki pocztowej w wyznaczonym terminie. Oświadczył, że pełnomocnik nie otrzymał żadnego awiza w tej sprawie i nie wykluczył, że listonosz pomylił adresy. Podniósł ponadto, że sporządzone adnotacje pracownika poczty są nieprawidłowe, gdyż co do pierwszego zawiadomienia wskazano, że pozostawiono je 11 lipca 2016 r., ale już nie wiadomo, w jakim miejscu, poza tym brak jest danych na temat daty i miejsca umieszczenia drugiego zawiadomienia. W związku z powyższym pełnomocnik złożył w tej sprawie reklamację pocztową.
W pierwszej kolejności Sąd stwierdził, że strona zachowała tryb postępowania związany z przywróceniem terminu. Skarżący uchybił bowiem terminowi do wniesienia skargi, albowiem nadał ją 20 października 2016 r. w placówce pocztowej operatora wyznaczonego, podczas gdy zaskarżone rozstrzygnięcie zostało pozostawione w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia na dzień 25 lipca 2016 r. Wystąpił on także w ustawowym terminie z żądaniem przywrócenia terminu, dołączając do niego sporządzoną skargę.
W ocenie Sądu skarżący nie uprawdopodobnił jednak, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy.
Sąd wyjaśnił, że dokument urzędowy, jakim jest zwrotne potwierdzenie odbioru, jeśli jest sporządzony w przepisanej formie przez uprawniony do tego podmiot, stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone a obalenie tego domniemania nie może nastąpić wyłącznie w oparciu o oświadczenie strony, że przesyłka była niewłaściwie awizowana. Zdaniem Sądu za okoliczność świadczącą o braku winy w uchybieniu terminu nie mogą zostać uznane twierdzenia pełnomocnika skarżącego, że nie otrzymał on zawiadomień pocztowych o niemożności doręczenia adresowanej do niego przesyłki, oraz że adnotacje pracowników poczty zostały sporządzone nieprawidłowo. Nie podważają one bowiem domniemania zgodności dokumentacji pocztowej z rzeczywistym stanem faktycznym. Sąd zaznaczył, że oceniając prawidłowość doręczenia należało wziąć pod uwagę nie tylko zwrotne potwierdzenie odbioru przedmiotowej przesyłki, ale także zapiski znajdujące się na samej kopercie. Z adnotacji tych jednoznacznie wynika, że przesyłka była dwukrotnie awizowana: 11 lipca 2016 r. oraz 18 lipca 2016 r., o czym doręczyciel poinformował adresata poprzez pozostawienie zawiadomień w oddawczej skrzynce pocztowej.