Dnia 25 stycznia 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2011 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 sierpnia 2008 roku sygn. akt II SA/Rz 400/08 o przywróceniu terminu do wniesienia skargi A.K. na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] grudnia 2007 roku znak [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przywrócił A.K. termin do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] grudnia 2007 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona skarżącej w dniu 7 lutego 2008 r. (w trybie awizo). Skarga na tę decyzję została wniesiona w dniu 19 marca 2008 r. (data nadania w urzędzie pocztowym w Dębicy). W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że w dniu kiedy doręczono jej decyzję przebywała w sanatorium, natomiast po powrocie do miejsca zamieszkania zapadła na obłożną chorobę i nie mogła zlecić sporządzenia skargi, której to czynności nie jest w stanie sama wykonać będąc osobą w podeszłym wieku (74 lata). Do wniosku skarżąca dołączyła kserokopię zaświadczenia lekarskiego z dnia 7 marca 2008 r. potwierdzającego jej pobyt w sanatorium uzdrowiskowym w Busku Zdroju w dniach od 21 stycznia do 14 lutego 2008 r. oraz kserokopię zaświadczenia lekarskiego z dnia 25 lutego 2008 r. stwierdzającego oskrzelowe zapalenie płuc oraz zawierające zalecenie leżenia przez chorą w dniach od 25 lutego do dnia 14 marca 2008 r.
Sąd I instancji doszedł do przekonania, że wniosek skarżącej jest uzasadniony. Podkreślił, że skarżąca złożyła skargę w dniu 19 marca 2008 r., a przeszkoda do terminowego dokonania tej czynności procesowej ustała w dniu 15 marca 2008 r. W ocenie Sądu I instancji, nie budzi wątpliwości, że A.K. bez swojej winy nie złożyła niniejszej skargi, bowiem w dniach od 25 lutego do dnia 14 marca 2008 r. chorowała na oskrzelowe zapalenie płuc z zaleceniem lekarskim "chora powinna leżeć".
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie zarzucając naruszenie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Kolegium podkreśliło, że zwolnienie lekarskie nie może stanowić podstawy przywrócenia terminu, na dowód czego powołało postanowienie NSA z dnia 4 listopada 1998 r. sygn. akt III SA 1243/97. Wskazało, że charakter choroby jak i zalecenia lekarskie nie mogły być oceniane jako przeszkoda nie do przezwyciężenia, a zatem nie uzasadniały przywrócenia terminu do złożenia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Intencją ustawodawcy przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu było umożliwienie stronie obrony swoich praw czy interesów w sytuacji, gdy upływ terminów procesowych wywołał dla niej negatywne skutki prawne, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć. Pierwszorzędne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym ma zatem ustalenie, że fakt uchybienia przez stronę terminowi nie nastąpił z jej winy. Dla takiej oceny konieczne jest nie tylko dokonanie analizy okoliczności podnoszonych przez stronę, lecz również całości okoliczności sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu. Niewątpliwie skarżąca w ostatnim okresie biegu terminu pozostawała na zwolnieniu lekarskim (okoliczność ta została udokumentowana zwolnieniem lekarskim), a choroba wymagała od skarżącej leżenia. Nie sposób również pominąć, że choroba była chorobą poważną, szczególnie uwzględniając podeszły wiek skarżącej. Nie bez znaczenia jest także, że skarżąca jest osobą samotną, a więc mogła mieć kłopot ze zleceniem złożenia skargi przez osoby trzecie.
Orzeczenie powołane przez Kolegium w treści zażalenia wydane zostało w odmiennym stanie faktycznym, więc pogląd w nim zaprezentowany nie mógł znaleźć zastosowania w niniejszej sprawie.
W konsekwencji uznać należy, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, a wniosek strony zasadnie został uwzględniony. Strona wykazała bowiem, że uchybienie terminu do złożenia skargi nastąpiło bez jej winy.
Z powyższych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.