Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 1517/14 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. J. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie robót budowlanych postanawia: oddalić zażalenie
Pismem z dnia 27 października 2014 r. H. J. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] uchylającą decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bytomiu z dnia [...] r. nr [...] o umorzeniu postępowania w sprawie realizacji robót budowlanych i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 1517/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie skarżąca nie wykazała istnienia okoliczności, które potwierdzałby zasadność jej żądania. Ogólny wywód strony Sąd uznał za niewystarczający, podkreślając, że jej twierdzenia powinny wyjaśniać na czym polega niebezpieczeństwo powstania kwalifikowanych skutków, a także znajdować potwierdzenie w dokumentach dotyczących jej sytuacji finansowej i majątkowej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła H. J. W zażaleniu skarżąca podniosła, że wprawdzie okoliczności sprawy nie wskazują na istnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody materialnej, jednakże wobec tego, że przedmiotowe postępowanie wiąże się dla niej z uciążliwościami oraz rujnuje jej zdrowie, nie może ona wykluczyć trudnych do odwrócenia skutków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji należy zauważyć, że z konstrukcji przepisu, dopuszczającego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd wynika, że to na wnioskującym spoczywa ciężar wykazania, iż w przypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu wystąpić może niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne, co potwierdza liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w sprawach o sygn. akt II OZ 550/07, II OZ 802/06, II OZ 788/06, II OZ 166/06, II OZ 113/06, II FZ585/06, II FZ 598/06, II FZ 666/06, FZ 250/04). Co do zasady nie wystarczy zatem powołanie się na treść przepisu. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest odstępstwem od zasady wykonalności ostatecznej decyzji administracyjnej, wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., tak więc przepisu § 3 tego artykułu nie należy interpretować w drodze wykładni rozszerzającej.