Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wspólnoty Mieszkaniowej [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 96/12 uzupełniające postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 96/12 w zakresie zwrotu kosztów postępowania w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania odwołania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 96/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uzupełnił postanowienie z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 96/12 w zakresie zwrotu kosztów postępowania w ten sposób, że dotychczasową sentencję oznaczył jako pkt 1 i dodał pkt 2 w brzmieniu: "zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącej Wspólnoty Mieszkaniowej [...] kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego".
Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 96/12 WSA w Warszawie umorzył postępowanie sądowe w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie wykonania bez wymaganego prawem pozwolenia [...] Konserwatora Zabytków prac w lokalu użytkowym w budynku przy Al. [...] w W. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wydał bowiem w dniu [...] stycznia 2012 r. decyzję nr [...], a tym samym postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe.
Wnioskiem z dnia 19 kwietnia 2012 r. skarżąca, reprezentowana przez r.pr. T. K., wystąpiła o uzupełnienie powyższego postanowienia poprzez rozstrzygnięcie żądania o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2012 r. Sąd odmówił uzupełnienia postanowienia z dnia 11 kwietnia 2012 r. Powyższe orzeczenie z dnia 27 kwietnia 2012 r. zostało uchylone przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 21 września 2012 r. (sygn. akt II OZ 776/12).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że wniosek jest zasadny.
Stosownie do treści art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. W myśl art. 166 p.p.s.a. do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Skarżąca złożyła w terminie 14-dniowym wniosek o uzupełnienie postanowienia z dnia 11 kwietnia 2012 r. przez orzeczenie o kosztach sądowych, które to dodatkowe orzeczenie Sąd powinien zamieścić w ww. postanowieniu.
W myśl art. 201 § 1 p.p.s.a. zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 p.p.s.a., co miało miejsce w niniejszej sprawie.
Zgodnie z art. 205 § 2 p.p.s.a. do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się: jego wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe (obejmujące opłaty sądowe: wpis, opłaty kancelaryjne oraz zwrot wydatków) oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zatem Sąd zwraca koszty poniesione w toku postępowania sądowego, a nie administracyjnego.