Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 marca 2018 r. o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie o sygn. akt II SA/Po 107/18 ze skargi Gminy [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za usunięcie drzew i krzewów postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 1 marca 2018 r. WSA w Poznaniu w sprawie o sygn. akt II SA/Po 107/18 ze skargi Gminy [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za usunięcie drzew i krzewów odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji odwołał się do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - P.p.s.a. i wskazał, że skarżąca gmina nie wykazała przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej. Nie podano, dlaczego należałoby uznać, że uiszczenie opłaty w kwocie 16 005,58 zł może stanowić dla gminy znaczną szkodę, jak i dlaczego rodzi to ryzyko spowodowania nieodwracalnych skutków.
Skarżąca gmina wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, domagając się jego zmiany poprzez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w ślad za wnioskiem Gminy [...], ewentualnie uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W ocenie skarżącej gminy zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem art. 61 § 3 P.p.s.a., ponieważ gmina wykazała w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, że w sprawie zachodzi realna możliwość zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd, w ocenie skarżącej, pominął, że ewentualne uiszczenie opłaty orzeczonej w kwocie 16 005,58 zł wpłynie na wielkość środków pieniężnych pozostałych w budżecie, a tym samym na realizację zadań publicznych gminy, na co zwrócił uwagę WSA w Poznaniu w tożsamej sprawie oznaczonej sygn. akt II SA/Po 108/18 wydając w dniu 27 lutego 2018 r. postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji. W ocenie skarżącej zapłata ww. kwoty stanowi wyzbycie się przez gminę środków pieniężnych, co może potencjalnie wpłynąć na realizację zadań własnych gminy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z treści art. 61 § 1 P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu, ani czynności. Od powyższej zasady są wyjątki. Przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu skargi sądowi, sąd może, na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, za wyjątkiem wskazanym w tym przepisie. Z konstrukcji tej normy prawnej wynika, iż ciężar dowodu w zakresie wykazania powyższych okoliczności, stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na wnioskodawcy i sprowadza się do przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie kontrolowanego aktu faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Innymi słowy warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków i ich konkretyzacja w przedstawionym przez stronę materiale dowodowym. Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Ciężar dowodu w zakresie wykazania powyższych okoliczności, stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżanego aktu spoczywa na wnioskodawcy.