Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 marca 2006 r. sygn. akt III SA/Kr 341/05 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. B. na działanie Dyrektora Szpitala Wojewódzkiego im. Św. Łukasza SPZOZ w Tarnowie postanawia: zażalenie oddalić.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 marca 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił przyznania Z. B. prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie z jego skargi na działanie Dyrektora Szpitala Wojewódzkiego im. Św. Łukasza SPZOZ w Tarnowie w wyniku wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 20 grudnia 2006 r., które w ten sposób straciło moc na podstawie art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Wojewódzki Sąd Administracyjny podał, że Skarżący wnioskujący o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub radcy prawnego ujawnił, posiada majątek w postaci domu o powierzchni 90m2 i mieszkanie o pow. 12m2 oraz grunt o powierzchni 0,58ha, jednak nie podał żadnych dochodów, jak również nie ujawnił osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym. Z ustaleń dokonanych przez Sąd I instancji wynika również, że wnioskodawca pominął wiele istotnych z punktu widzenia okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy faktów. Odmówił on mianowicie ujawnienia swojej sytuacji materialnej i rodzinnej. Jak wynika z informacji Urzędu Gminy w Skrzyszowie jego nieruchomość zabudowana jest budynkiem murowanym. Nadto w miejscowości [...] istnieje gospodarstwo rolne o powierzchni 7,27 ha fizycznych, tj. 3,205 ha przeliczeniowych stanowiących własność nieżyjącej matki wnioskodawcy - Z. B. Ponadto z informacji Ewidencji Ludności i Dowodów Osobistych Urzędu Gminy w Skrzyszowie wynika, że oprócz Z. B. pod adresem [...] zameldowane są jeszcze 4 osoby.
Fakt, że Z. B. nie ujawnił osób zamieszkałych razem z nim w jego nieruchomości ani też ewentualnego pokrewieństwa, dochodów, obowiązku alimentacyjnego, czy zasad zamieszkiwania tych osób w jego nieruchomości a także inne niewyjaśnione okoliczności skutkowały wydaniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w oparciu o treść art. 246 § 1 p.p.s.a i art. 260 p.p.s.a. - postanowienia o oddaleniu wniosku skarżącego.
Zażaleniem z dnia 19 kwietnia 2006 r. Z. B. zaskarżył powyższe postanowienie zarzucając mu naruszenie przepisów prawa oraz błędne ustalenie stanu faktycznego, skutkujące odmową prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje a uwzględnienie.
Prawo pomocy jest instytucją wyjątkową, której zastosowanie ogranicza się do osób charakteryzującym się ubóstwem. Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na stronie ubiegającej się o przyznanie tego prawa. Wskazuje na to użyty w przepisie art. 246 p.p.s.a. zwrot: "gdy wykaże". Wykazanie tj. dostateczne uprawdopodobnienie braku możliwości częściowego lub całkowitego poniesienia kosztów postępowania jest warunkiem koniecznym dla uwzględnienia wniosku. Jeżeli natomiast fakty podane we wniosku nie znajdują pokrycia w aktach sprawy lub pozostają w sprzeczności z zawartymi tam informacjami o stanie majątkowym i rodzinnym strony, brak jest podstaw do przyznania prawa pomocy.
Rozbieżność przedstawionej przez wnioskodawcę sytuacji majątkowej oraz dodatkowych ustaleń wynikających z załączonych do akt sprawy pism z Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Skrzyszowie (k. 97 akt) oraz Urzędu Gminy w Skrzyszowie (k. 98 akt) nasuwają istotne wątpliwości co do jego oświadczeń, dając zarazem podstawę do odmowy przyznania prawa pomocy tejże wnioskującej stronie.
Należy także podkreślić, że osoba składająca oświadczenia będące treścią wniosku o przyznanie prawa pomocy zobowiązana jest pod rygorem odpowiedzialności karnej do podawania zgodnej z prawdą i pełnej informacji na temat swojej sytuacji materialnej i rodzinnej.
Wobec powyższych faktów i wątpliwości należało podzielić stanowisko jakie zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny i orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia na mocy art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.