Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 408/17 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi W. W. i L. R. na decyzję nr [...] Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] stycznia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wznowienie robót postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 15 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 408/17, oddalił wniosek W. W. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej W. W. od wyroku WSA w Krakowie z dnia 7 sierpnia 2017 r., w sprawie ze skargi W. W. i L. R. na decyzję nr 20/2017 Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] stycznia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wznowienie robót.
Sąd przedstawił okoliczności sprawy w jakich doszło do uchybienia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej przez W. W., reprezentowanego przez adwokata P. L.
Mając na uwadze treść wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej Sąd stwierdził, że przedstawiona w nim argumentacja pełnomocnika skarżącego sprowadza się do twierdzenia, iż nie zawinił on uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej w postaci uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej, ponieważ wezwanie odebrała osoba do tego nieupoważniona, zatrudniona przez inną kancelarię, która prowadzi działalność pod tym samym adresem, co pełnomocnik skarżącego.
Sąd przytaczając treść art. 85, art. 86 § 1 oraz art. 87 § 1 , § 2 i § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst. jedn. Dz. U. 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) wyjaśnił, że zasadnicze znaczenie dla przywrócenia terminu do dokonania uchybionej czynności ma wykazanie przez wnioskodawcę przesłanki braku jego winy w uchybieniu terminowi. W jego ocenie przesłanka ta nie została spełniona przez skarżącego.
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom pełnomocnika skarżącego, że kierowana do niego korespondencja z sądu została odebrana przez osobę nieuprawnioną, przez pomyłkę. Sąd zauważył, że pełnomocnik skarżącego prowadzi kancelarię pod firmą "Kancelaria Adwokacka Adwokat P. L", jednakże w swoich wyjaśnieniach adwokat pominął istotną dla oceny skuteczności doręczenia mu wezwania okoliczność, że posiadanie tego samego adresu prowadzonej działalności z adwokatem B. C. wynika ze ścisłej współpracy jaka ma miejsce pomiędzy nimi. Sąd na podstawie informacji zamieszczonych na stronie internetowej http://www.b..pl/#kancelaria ustalił, że B. C., chociaż prowadzi jednoosobową dzielność gospodarczą pod firmą "B. C. Adwokaci i doradcy podatkowi", to jednocześnie zachęcając do skorzystania z pomocy firmy pisze: "Kancelaria składa się z zespołu adwokatów, radców prawnych i doradcy podatkowego oraz aplikantów współpracujących przy świadczeniu usług w różnych dziedzinach prawnych i podatkowych". Sąd wskazał, iż wśród imiennie przedstawionego "zespołu" widnieje między adw. P. L. (http://www.b.pl/#zespol). Sąd zwrócił również uwagę, że poprzednia korespondencja kierowana do adw. P. L. (jako pełnomocnika skarżącej L. R.), za każdym razem była odbierana przez pracownika potwierdzającego swoje umocowanie pieczątką "B. C. Adwokaci i doradcy podatkowi" (por. k. 267 - doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem, k. 307 - doręczenie odpisu postanowienia z 9 stycznia 2018 r.). Druga z wymienionych przesyłek poleconych również została odebrana przez E. H. Skuteczność tych doręczeń nie była kwestionowana. Sąd zaznaczył, że adw. P. L. udzielając substytucji w niniejszej sprawie, w przypadku pełnomocnictwa udzielonego przez L. R., jako pełnomocnika substytucyjnego wskazał między innymi B. C., który zresztą, korzystając z tego umocowania, wniósł o sporządzenie i doręczenie wyroku wydanego w niniejszej sprawie (k. 236).