Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 28 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Ol 949/13 o odmowie przyznania A.K. prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A.K. na postanowienie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej w Olsztynie z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zmiany kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 28 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił A.K. (dalej jako "skarżący") przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi na postanowienie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej w Olsztynie z [...] sierpnia 2013 r. w przedmiocie zmiany kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżący zwrócił się o ustanowienie adwokata do reprezentowania go w postępowaniu kasacyjnym w związku z zamiarem wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu I instancji z 28 listopada 2013 r. Z wniosku wynika, że skarżący sam prowadzi gospodarstwo domowe, nie posiada majątku, znacznych oszczędności, ani też przedmiotów wartościowych. Jego miesięczny dochód uzyskiwany ze stosunku pracy wynosi 2425,28 zł brutto (1710,42 zł netto). Ponosi miesięczne wydatki na wynajęcie mieszkanie w kwocie 400 zł, czesne - 340 zł, przejazdy - 140 zł, obiady w stołówkach - 420 zł, śniadania i kolacje - 280 zł, telefon - 70 zł, środki czystości - 20 zł, kontakty z rodziną, w tym dojazdy do niej - 20 zł. Skarżący wyjaśnił, że wydatki te łącznie wynoszą 1690 zł, są stałe i niezbędne. Z wynagrodzenia zobowiązany jest opłacać podatki i inne należności, w tym ubezpieczenie w kwocie 714,86 zł. Podał też, że ponosi wydatki nieplanowane, związane z nauką, ubiorem, czy stanem zdrowia.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu I instancji skarżący nadesłał zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia za okres od grudnia 2013 r. do lutego 2014 r., wyciąg z konta bankowego za okres od 16 stycznia 2014 r. do 18 marca 2014 r., zaświadczenie z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego o wysokości czesnego oraz kopię umowy najmu lokalu i kopię umowy pożyczki na remont mieszkania w wysokości 3830 zł. Dodatkowo skarżący wyjaśnił, że nie posiada rachunków za użytkowanie telefonu, a także opłat za obiady. Wyjaśnił, ze gospodarując samotnie ponosi o wiele wyższe koszty utrzymania niż osoby wspólnie gospodarujące.
Sąd I instancji stwierdził, że brak jest podstaw do przyznania stronie prawa pomocy w zakresie częściowym. Skarżący prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, jego źródłem utrzymania jest wynagrodzenie za pracę. Z zaświadczenia o wysokości wynagrodzenia wynika, że średnia kwota wynagrodzenia to 2013,83 zł. Z przedstawionej kopii umowy najmu mieszkania wynika, że czynsz za wynajem wynosi 900 zł, a w okresie od 1 lipca do 30 września - 500 zł, lecz w lokalu zamieszkują cztery osoby. Zatem na jednego mieszkańca kwota ta wynosi 225 zł, a w okresie letnim 125 zł. Nie zostały udokumentowane pozostałe wydatki związane z eksploatacją mieszkania, a jedynie skarżący oświadczył, że jest to kwota 598 zł (ponoszona przez cztery osoby). Skarżący nie przedłożył także rachunku za używanie telefonu, stwierdzając że użytkuje go w systemie "prepaid". Wyjaśnił, że wydatki te wykazane są w wyciągu z rachunku bankowego, lecz w wyciągu tym widnieje tylko jedna operacja doładowania telefonu na kwotę 50 zł, a wyciąg dotyczy okresu 3-miesiecznego. Ponadto skarżący przedłożył kopię umowy, na podstawie której udzielono mu pożyczki z kasy zapomogowo-pożyczkowej w kwocie 3830 zł z przeznaczeniem na remont mieszkania. Ponoszenie przez skarżącego wydatków na spłatę pożyczki nie może być uwzględnione przy ocenie jego sytuacji materialnej. Zobowiązania cywilnoprawne (raty pożyczki) nie mogą bowiem mieć pierwszeństwa przed kosztami postępowania sądowego. Sąd I instancji wskazał przy tym, że skarżący uzyskał pożyczkę na remont mieszkania, pomimo, że zgodnie z jego oświadczeniem nie dysponuje żadną nieruchomością.