Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 24 kwietnia 2018 r. o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 828/17 ze skargi J. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2017 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich postanawia: oddalić zażalenie. 4
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2018 r. WSA w Białymstoku w sprawie o sygn. akt II SA/Gl 828/17 ze skargi J.G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2017 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich odmówił przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji odwołał się do treści art. 86 § 1 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - P.p.s.a. i wskazał, że skarżący nie dokonał wraz z wniesieniem wniosku o przywrócenie terminu czynności, której nie dokonano w terminie, nie wskazał też na żadne argumenty, które uprawdopodabniałyby, że uchybienie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi nastąpiło bez jego winy.
Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, domagając się jego zmiany poprzez przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi oraz zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu według norm prawem przepisanych, oświadczając, że koszty te nie zostały uiszczone ani w całości, a nie w części. Skarżący zarzucił naruszenie art. 86 § 1 P.p.s.a. mające wpływ na wynik sprawy, przez błędną wykładnię przepisów tego artykułu, polegającą na uznaniu, że strona skarżąca z własnej winy uchybiła terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi, podczas gdy skarżący nie ponosi w tym wypadku winy za brak uzupełnienia braków formalnych skargi z uwagi na swój wiek, nieporadność, a także duże kłopoty ze zdrowiem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżone postanowienie, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu.
Stosownie do art. 85 P.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Instytucją procesową, której celem jest ochrona strony przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu do dokonania określonej czynności procesowej, jest instytucja przywrócenia terminu. Zgodnie z treścią art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, zaś w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i § 2 P.p.s.a.). Ponadto, stosownie do art. 87 § 4 P.p.s.a., równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że sąd może przywrócić termin jedynie pod warunkiem wniesienia prośby o jego przywrócenie w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu z równoczesnym dopełnieniem czynności, dla której termin był określony oraz uprawdopodobnieniem przez wnioskodawcę braku winy w uchybieniu terminu.