Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 3 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Go 220/14 odmawiające przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 27 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Go 220/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił S. K. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gorzowie Wlkp. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że kryterium braku winy o jakim mowa w art. 86 § 1 p.p.s.a. stanowiące przesłankę zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. W sytuacji, kiedy w imieniu strony działa profesjonalny pełnomocnik dokonanie bądź zaniechanie przez pełnomocnika czynności procesowych obciąża stronę. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Pełnomocnik strony skarżącej jako przyczynę uchybienia terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi wskazuje, że nie mógł w terminie wyznaczonym przez Sąd dokonać żądanej czynności, bowiem nie otrzymał wezwania w tym zakresie. Jednak Sąd Wojewódzki uznał, że akta analizowanej sprawy niewątpliwie wskazują, że w dniu 27 marca 2014 r. pełnomocnik strony otrzymał wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi i przedłożenia dowodu uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz odpowiedzią na skargę i pismem przewodnim o doręczeniu odpowiedzi na skargę. Okoliczność ta znajduje uzasadnienie w zwrotnym potwierdzeniu odbioru, które zawiera adnotację w rubryce dotyczącej rodzaju przesyłki - zawiera ono wezwanie o odpisy skargi, wezwanie do złożenia dokumentu pełnomocnictwa, dowodu uiszczenia opłaty skarbowej oraz doręczenie odpisu odpowiedzi na skargę. Zatem pełnomocnik skarżącego został poinformowany o tym, co stanowi zawartość przesyłki i potwierdził otrzymanie przesyłki o takiej zawartości składając podpis na druku "potwierdzenie odbioru" w miejscu "potwierdzam własnoręcznym podpisem, że w dniu dzisiejszym otrzymałem niniejszą przesyłkę". Pełnomocnik skarżącego, który odebrał przesyłkę miał obowiązek sprawdzić, czy zawiera ona wszystkie wskazane w rubryce "rodzaj przesyłki" dokumenty. Tymczasem okoliczność braku wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi nie była kwestionowana po odebraniu korespondencji, a dopiero po odrzuceniu skargi przez Sąd. Ponadto w aktach sprawy znajduje się kopia pism wysłanych przez Sąd do strony - wśród nich znajduje się także sporne pismo wzywające do uzupełnienia braków formalnych skargi. Powyższe, zdaniem Sądu I instancji, potwierdza również oświadczenie złożone przez sekretarza sądowego, zgodnie z którym wysłana listem poleconym nr [...] zawierała wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi oraz odpis odpowiedzi na skargę, co potwierdza również wykaz przesłanych dokumentów zawarty na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Dlatego też w ocenie Sądu I instancji brak jest podstaw do zaakceptowania twierdzenia pełnomocnika skarżącego, że nie otrzymał w dniu 27 marca 2014 r. stosownego wezwania. W tym zakresie Sąd nie dał wiary zapisom dziennika odbiorczego korespondencji kancelarii, a fakt, iż pełnomocnik odpowiedział na wezwanie z innego sądu w innej sprawie pozostaje bez znaczenia .