Dnia 12 października 2005 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski po rozpoznaniu w dniu 12 października 2005 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. S. i M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 czerwca 2005 roku, sygn. akt II SA/Gl 392/05 oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi E. S. i M. S. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia 1 marca 2005 roku, Nr [...] w przedmiocie opłaty legalizacyjnej p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił wniosek E. S. i M. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, w sprawie z ich skargi na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia 1 marca 2005 r. w przedmiocie opłaty legalizacyjnej.
Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu rozstrzygnięcia skarżący, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, nie wykazali, ani też nie uprawdopodobnili żadnych okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania postanowienia, wynikających z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). W szczególności nie podali, jaką znaczną szkodę ponieśliby w przypadku wykonania zaskarżonego postanowienia.
W dniu 20 lipca 2005 r. E. S. i M. S. wnieśli zażalenie na ww. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, wnosząc "o jego zmianę i wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia".
W uzasadnieniu zażalenia skarżący nie zgadzają się ze stanowiskiem organu nadzoru budowlanego, iż zrealizowana inwestycja jest samowolą budowlaną. W tej sytuacji nałożenie obowiązku wniesienia opłaty legalizacyjnej jest nieuzasadnione i przedwczesne. Wysokość zaś tej opłaty jest niewspółmierna do wartości budowli i zagraża podstawowym interesom życiowym skarżących i ich rodziny. Uiszczenie opłaty legalizacyjnej w obecnej chwili pozbawiłoby rodzinę skarżących środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie wykazano w nim, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem prawa.
Większość argumentacji zawartej w zażaleniu dotyczy przedmiotu wniesionej skargi i nie może być rozpatrywana w sprawie z wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Uwzględnienie takiego wniosku uzależnione jest od wykazania przez wnioskodawcę, iż spełnione zostały przesłanki określone w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skarżący zaś, składając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, w ogóle go nie uzasadnili. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach nie miał więc podstaw do wstrzymania wykonania postanowienia.
Argumenty podniesione w zażaleniu nie mogą zmienić oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego co do zasadności zaskarżonego rozstrzygnięcia. Sąd ten ocenia bowiem orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pod kątem zaistnienia bądź nie okoliczności, o których mowa w art. 184 i 185 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W niniejszej sprawie nie można Wojewódzkiemu Sadowi Administracyjnemu w Gliwicach zarzucić błędu, bowiem uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia zostało przestawione dopiero w zażaleniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.