Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA: Jan Grzęda Sędzia WSA: Małgorzata Włodarska Asesor WSA: Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant Magdalena Gadecka po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Starosty A.. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2004 r. Nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji Starosty A. w sprawie odmowy uznania za osobę bezrobotną odrzucić skargę
Decyzją nr [...] z dnia [...] 2004 r. Wojewoda [...] uchylił w całości decyzję Starosty A. z dnia [...] 2004 r. uchylającą w całości poprzednie decyzje Starosty z dnia [...] 2003 r. i [...] 2003 r. i orzekającą o odmowie uznania za bezrobotną Marioli R. oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W uzasadnieniu Wojewoda wskazując na przepis art. 107 Kpa stwierdził, że w decyzji organu I instancji nie zostały zachowane wymagania, jakim powinna odpowiadać decyzja, albowiem w sentencji decyzji Starosta orzekając o odmowie uznania za osobę bezrobotną pominął fakt utraty prawa do zasiłku. Jest to w ocenie Wojewody rażące naruszenie prawa. Ponadto decyzja nie zawiera właściwego uzasadnienia faktycznego i prawnego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Starosta A. wniósł o uchylenie decyzji Wojewody zarzucając, iż narusza ona przepisy prawa procesowego przez przyjęcie, że decyzja Starosty zawiera wady istotne, a w szczególności wadliwe uzasadnienie.
W uzasadnieniu Starosta wskazał, że swoją decyzją z dnia [...] 2003 r. uznał Mariolę R. za bezrobotną. Odmówiono jej jednakże prawa do zasiłku, ponieważ w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w Powiatowym Urzędzie Pracy rozwiązała stosunek pracy na mocy porozumienia stron. Decyzją z dnia [...] 2003 r. Urząd orzekł o przyznaniu prawa do zasiłku od dnia [...] 2003 r. Zarówno w dniu rejestracji, jak i w dniu o przyznaniu zasiłku Mariola R. oświadczyła, że nie jest posiadaczem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2 ha przeliczeniowych, jak również, iż nie podlega ubezpieczeniu emerytalno - rentowemu z tytułu stałej pracy jako współmałżonek lub domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni 2 ha przeliczeniowe. Ze złożonego zaświadczenia Urzędu Gminy w A. nie wynikało, że Mariola R. jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego. Natomiast z przedłożonego zaświadczenia Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w A. wynika, że Mariola R. podlegała ubezpieczeniu społecznemu rolników jako współmałżonka w okresach od [...] 1993 r. do [...] 2000 r. oraz od dnia [...] 2003 r. do [...] 2003 r.
W związku z ujawnionymi faktami Starosta wznowił postępowanie, a następnie decyzją z dnia [..] 2003 r. orzekł o uchyleniu swoich decyzji z [...] i [...] 2003 r. Decyzja ta została uchylona przez Wojewodę [...] i przekazana do ponownego rozpoznania.
Pomimo braku wpływu na sprawę, Urząd wezwał zainteresowaną do stawienia się w Urzędzie celem złożenia wyjaśnień, jednakże Mariola R. odmówiła ich złożenia, wnosząc jedynie o "przeprowadzenie sprawy administracyjnej celem konfrontacji PUP z KRUS". W swoim wyjaśnieniu opartym według Starosty jedynie na bezpodstawnych jednostronnych stwierdzeniach, zarzuciła pracownikom Urzędu brak wyczerpujących wyjaśnień.
Zdaniem Starosty rozpatrując ponownie sprawę Urząd precyzyjnie uzasadnił swoje stanowisko powołując się na fakty, które uznał za kluczowe w sprawie, a także podnoszone przez stronę, którym nie dał wiary. Nie można więc zarzucić wadliwości uzasadnienia decyzji, tym bardziej, że Wojewoda jedynie przytacza, co powinno zawierać uzasadnienie, nie wskazując, na czym polega wadliwość uzasadnienia decyzji organu I instancji.