Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Komendanta Powiatowego Policji w T. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie opinii służbowej funkcjonariusza Policji postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi.
Pismem z dnia 23 listopada 2010 r. D. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Komendanta Powiatowego Policji w T. z dnia 2[...]sierpnia 2010 r., nr [...], którą utrzymano w mocy opinię służbową z dnia 21 czerwca 2010 r., wydaną przez Kierownika Posterunku Policji w B..
Skarżący wniósł jednocześnie o przywrócenie terminu do wniesienia wskazanej wyżej skargi, zwracając przy tym uwagę na fakt, iż zaskarżona decyzja nie zawierała pouczenia o możliwości i terminie jej zaskarżenia do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do przepisów art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu, w którym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie, o czym stanowi § 4 wskazanego wyżej artykułu.
W doktrynie i orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, iż błędne pouczenie strony w decyzji administracyjnej co do prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego, jak również brak pouczenia o przysługującym stronie prawie poddania decyzji kontroli sądu administracyjnego, stanowi okoliczność wskazującą na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi (por. np. postanowienie NSA z dnia 26 lutego 2008 r., I OZ 93/08, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych - orzeczenia.nsa.gov.pl). Wnioski co do takiego stanu rzeczy wypływają przede wszystkim z analizy treści przepisu art. 112 Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.), zgodnie z którym błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia. Negatywnych skutków procesowych dla strony postępowania nie może również spowodować niezamieszczenie w decyzji pouczenia co do przysługującego środka zaskarżenia w sytuacji, gdy zgodnie z obowiązującymi przepisami istniała możliwość zaskarżenia decyzji (por. wyrok NSA (do 2003.12.31) w Warszawie z dnia 14 lutego 2002 r., II SA 2289/01, LEX nr 82672). Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z wyrażoną w przepisie art. 9 k.p.a. zasadą informowania organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Organy administracji publicznej realizują zasadę informowania między innymi przez obowiązkowe zamieszczanie w decyzji administracyjnej pouczenia o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego (art. 107 § 1 zd. 2 k.p.a.).