Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zadłużenia z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia zawiesić postępowanie.
Skarżący M. D. złożył skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zadłużenia z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. W momencie składania skargi skarżący przebywał w Areszcie Śledczym w B., który następnie opuścił wskazując również tej jednostce adres, pod którym będzie przebywał, tj. B. ul. M. S.- C. [...]. Skarżący nie podał do Sądu żadnej informacji o aktualnym miejscu pobytu. W związku z powyższym wysłano do skarżącego korespondencję na wyżej wskazany adres, jednak z adnotacji poczty wynika, że "adresat nie istnieje" . Zwrócono się zatem do Urzędu Miejskiego o wskazanie aktualnego adresu zameldowania skarżącego, oraz do Krajowego Rejestru Karnego z zapytaniem , czy skarżący przebywa w zakładzie karnym lub w areszcie.
Jak wynika z odpowiedzi udzielonej przez Urząd Miasta B. w dniu 29 grudnia 2010r., M. D. nie figuruje w zbiorach meldunkowych B. Zgodnie natomiast z informacją udzieloną przez Krajowy Rejestr Karny, skarżący nie figuruje w Kartotece Osób Pozbawionych Wolności oraz Poszukiwanych Listem Gończym w podanym zakresie.
W myśl art. 125 § 1 pkt 3 z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu skarżącego lub niewykonania przez skarżącego innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu.
Jak wynika z powyżej wskazanych czynności podjętych w ramach ustalenia aktualnego miejsca pobytu skarżącego, nie udało się ustalić właściwego adresu M. D., co uniemożliwia nadanie sprawie dalszego biegu.
Wobec powyższego na podstawie powołanego wyżej art. 125 § 1 pkt 3 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia