Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Skarżący - W. K. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza D. w sprawie odmowy zwolnienia go z obowiązku ponoszenia odpłatności za pobyt ojca w domu pomocy społecznej w U. za styczeń 2018 r. w kwocie 857,20 zł a począwszy od miesiąca lutego 2018 r. w wysokości 920,27 zł miesięcznie. W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku podano, że w sprawie niniejszej zostały spełnione obie przesłanki uzasadniające jego uwzględnienie w trybie art. 61 § 3 P.p.s.a. Wskazano, że sytuacja finansowa skarżącego nie pozwala mu na zapłacenie 8.219,36 zł. Jest on osobą schorowaną, niepełnosprawną, wymagającą stałej opieki lekarskiej. Jedynym źródłem jego dochodu jest renta z której ponosi opłaty związane z utrzymaniem mieszkania oraz koszty związane z własnym utrzymaniem. Skarżący nie posiada żadnych oszczędności. Podniesiono, że zapłacenie przez skarżącego całej należności będzie możliwe tylko po sprzedaży posiadanego przez niego majątku. W sytuacji kiedy dokonuje się tego w pośpiechu, robi się to po zaniżonych cenach. Z powyższego wynika, że skarżący nie jest w stanie uiścić przedmiotowej opłaty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej powoływana jako P.p.s.a.), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, o których mowa w § 1 tego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego dotyczy tylko takich aktów, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do wykonania i w związku z tym nie każdy wykonania takiego wymaga. Generalnie w orzecznictwie przyjmuje się, że nie kwalifikują się do wykonania wszelkie akty administracyjne odmowne, uchylające oraz te spośród konstytutywnych aktów uprawniających, które dla spowodowania stanu prawnego lub faktycznego w nim określonego nie wymagają czynności podmiotów uprawnionych (vide: postanowienia NSA: z 9 maja 2005 r., II FZ 250/2005, pub. LexPolonica nr 420607 i z 5 maja 2005 r., I OZ 371/2005, pub. LexPolonica nr 402363, czy też postanowienie WSA w Gdańsku z 26 lipca 2005 r., II SA/Gd 396/05, Lex nr 220325).
W ocenie Sądu przedmiotowa decyzja nie nadaje się do wykonania. Zaskarżona decyzja utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji odmawiającą zwolnienia skarżącego z opłaty za pobyt ojca w domu pomocy społecznej. Wstrzymanie wykonania przedmiotowej decyzji nie miałoby żadnego wpływu na istnienie obowiązku wynikającego z ustalenia opłaty, a co za tym idzie, bezcelowe jest jej wstrzymywanie. Innymi słowy, nie jest możliwe wykonanie decyzji o odmowie przyznania zwolnienia z opłaty, a wynika to z charakteru tego orzeczenia, którego skutkiem jest wyłącznie fakt, że skarżący nie może ze zwolnienia skorzystać. Ewentualne wstrzymanie wykonania decyzji o odmowie zwolnienia z opłaty za pobyt ojca w domu pomocy społecznej nie oznaczałoby, że skarżący byłby zwolniony z obowiązku ponoszenia tej opłaty.
Jako, że powodem odmowy wstrzymania decyzji jest brak przymiotu jej wykonalności stwierdzić należy, że szczegółowe uzasadnienie wniosku dotyczące złej sytuacji majątkowej i zdrowotnej skarżącego w sprawie niniejsze nie miało znaczenia.
Mając na względzie przedstawioną argumentację, na mocy art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.