Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), po rozpoznaniu w dniu 2 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. S. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji;
W dniu [...] sierpnia 2014 r. do tutejszego sądu administracyjnego wpłynęła skarga H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S., działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta S. z dnia [...] czerwca 2014r. ustalająca nienależenie pobrane świadczenia za okres od [...] czerwca 2006r. do [...] grudnia 2013r., w wysokości 13.896 zł. W skardze skarżąca zawarła jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu I instancji oraz zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, cytowanej dalej: p.p.s.a.
(t.j. Dz. U. z 2012r. Nr 270 ze zm.) sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Pod pojęciem wyrządzenia znacznej szkody należy rozumieć taką szkodę majątkową lub niemajątkową, której nie będzie można wynagrodzić przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub nie będzie można jej wyegzekwować ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (postanowienie NSA z dnia
20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04). Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe spowodują istotną bądź trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest też pogląd, iż uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy. Jest to bowiem związane z tym, że użyte przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. pojęcia "znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki" są nieostre, a zatem każdorazowo wymagają konkretyzacji w świetle stanu faktycznego i prawnego danej sprawy. Samo żądanie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub powołanie się przez wnioskodawcę na ustawowe przesłanki bez wskazania, na czym one polegają w realiach konkretnej sprawy, w żaden sposób nie uzasadnia uczynienia zadość temu żądaniu. Innymi słowy dokonywana przez sąd ocena wystąpienia w określonym przypadku przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku, która powinna być spójna i odnosząca się do konkretnej sytuacji wnioskodawcy. Zatem w celu wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenie skutków wnioskodawca ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających stwierdzić, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne. Natomiast w sytuacji, gdy strona nie wskazuje we wniosku okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to nie można przenosić ciężaru poszukiwania tych okoliczności na sąd (tak: NSA w postanowieniu z dnia 23 września 2010r., sygn. akt I OZ 705/10, oraz WSA w Łodzi w postanowieniu z dnia 26 kwietnia 2013r. II SA/Łd 384/13 - oba dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).