Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. H. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji Burmistrza Gminy z dnia 25 sierpnia 2009 r., nr [...]
G. H., działająca przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt [..] stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Burmistrza Gminy z dnia 25 sierpnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty w wysokości 115 899,00 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości gruntowych, oznaczonych ewidencyjnie jako nr [..], [...], [...], [..], [..], [...], [..], [...] i [...], położonych w miejscowości C., gmina Ż, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Jednocześnie zawarto w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Gminy z dnia 25 sierpnia 2009 r., nr [...]. W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż wykonanie "skarżonej decyzji poprzez przeprowadzenie egzekucji kwoty w tak znacznej wysokości może spowodować trudne do odwrócenia skutki i wyrządzić znaczną nieodwracalną szkodę majątkową w mieniu skarżącej". Pełnomocnik podniósł, iż skarżąca nie jest przygotowana do poniesienia tak znacznego wydatku finansowego. Z uwagi na złą sytuację finansową skarżącej (skarżąca ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci oraz dwoje uczęszczających do szkół) nie jest możliwe w krótkim czasie zaciągnięcie pożyczek lub kredytów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, natomiast po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Powyższe oznacza, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu ma charakter wyjątkowy, a jego warunkiem jest uprawdopodobnienie istnienia przesłanek wymienionych w cytowanym przepisie. Wskazać również należy, iż art. 61 § 3 ustawy rozszerza możliwość wstrzymania zaskarżonych aktów, wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy, a zatem zarówno na akty wydane w poszczególnych instancjach jak i w trybach nadzwyczajnych oraz w trybie autokontroli.
Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania wskazanej decyzji organu I instancji ustalającej jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości Sąd zważył, że zgodnie z art. 135 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia. Przepis ten stanowi podstawę prawną do przeprowadzenia przez sąd kontroli rozstrzygnięć podjętych przez organ I instancji w toku rozpoznawania skargi na akt lub czynność podjęte przez organ odwoławczy. Uzasadnia on również - wraz z art. 61 § 3 zd. 3 wskazanej ustawy, rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania nie tylko zaskarżonego aktu lub czynności lecz również aktu lub czynności poprzedzających zaskarżony akt lub czynność.