Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym w kwestii wniosku M. P. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu p o s t a n a w i a odmówić dopuszczenia M. P. do udziału w postępowaniu sądowym.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach decyzją z dnia [...] r. nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r.
nr [...] nakładającą na "A" Sp. z o.o. w B., skarżącego w niniejszej sprawie, karę pieniężną w wysokości 8000 zł za wykonywanie przewozu regularnego bez wymaganego zaświadczenia na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego albo potwierdzenia zgłoszenia przewozu w publicznym transporcie zbiorowym.
W piśmie z dnia 15 września 2016 r. M. P., powołując się na art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t. jedn. Dz. U. z 2016 r., poz.718 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) zgłosił swój udział w sprawie ze skargi "A" Sp. z o.o. przeciwko Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego, nr decyzji [...].
Przewodniczący Wydziału II zarządzeniem z dnia 23 grudnia 2016 r. wezwał M. P. do uprawdopodobnienia, że wynik postępowania sądowego dotyczy jego interesu prawnego, wyznaczono termin 7 dni pod rygorem odmowy dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania. Zaznaczono również, że od interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, kiedy to dany podmiot jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak wskazywać przepisu prawa który stanowiłby podstawę jego roszczenia i w konsekwencji uprawniał go do żądania stosownych czynności organu administracji.
Powyższe wezwanie zostało skutecznie doręczone skarżącemu w dniu
4 stycznia 2017 r. i pozostało bez odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Wniosek o dopuszczenie M. P. do udziału w niniejszym postępowaniu sądowym nie mógł odnieść skutku.
Zgodnie z treścią art. 32 P.p.s.a. w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Inne podmioty, które brały udział w postępowaniu administracyjnym są uczestnikami postępowania sądowego na prawach strony o ile wynik tego postępowania oddziaływałby na ich interes prawny (art. 33 § 1 P.p.s.a.). Również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym może zgłosić udział w charakterze uczestnika postępowania sądowoadministracyjnego, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego. We wniosku wnioskodawca powinien wykazać, że spełnia przesłanki, o których mowa w art. 33 § 2 P.p.s.a., tzn. przedstawić dowody i argumenty, które przemawiają za tym, że wynik postępowania przed sądem administracyjnym będzie dotyczył jego interesu prawnego. Tym samym ustawodawca przesądził, iż nie może to być interes wyłącznie faktyczny.
Zdaniem Sądu przedmiot sprawy wskazuje na to, iż nie może być wątpliwości co do tego, że wynik postępowania nie dotyczy interesu prawnego M. P. Zaskarżoną decyzją została utrzymana w mocy decyzja o nałożeniu kary pieniężnej na skarżącego za wykonywanie przewozu regularnego bez wymaganego zaświadczenia na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego albo potwierdzenia zgłoszenia przewozu w publicznym transporcie zbiorowym, a zatem wynik postępowania sądowoadministracyjnego pozostaje bez wpływu na sferę prawną wnioskodawcy. Mając na uwadze treść przywołanych wyżej przepisów należało uznać, że M. P. nie może uzyskać statusu uczestnika niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego. Nie brał on bowiem udziału w postępowaniu toczącym się przed organami administracji publicznej, a zarazem nie wykazał, że istnieje norma prawa materialnego, z której mógłby wywieść swój interes prawny, na który miałoby wpływ rozstrzygnięcie wydane w niniejszej sprawie. Ponadto należy podkreślić, że wnioskodawca w żaden sposób nie odniósł się do zawartego w zarządzeniu Przewodniczącego Wydziału z dnia 23 grudnia 2016 r. wezwania do uprawdopodobnienia, że wynik postępowania sądowego dotyczy jego interesu prawnego.
Interes prawny powinien znajdować oparcie w przepisach prawa materialnego. Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby, albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby (wyrok NSA z dnia 22 lutego 1984 r., I SA 1748/85, niepubl.).
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że brak jest podstaw do dopuszczenia M. P. do udziału w niniejszym postępowaniu w charakterze jego uczestnika, a wobec tego, na podstawie art. 33 § 2 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.