Referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach Dnia 22 maja 2015 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. M. na działalność Urzędu Miasta i Gminy postanawia: I. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych w całości, II. ustanowić dla J. M. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w Kielcach
Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę J. M. na działalność Urzędu Miasta i Gminy.
Skarżący złożyła formularz PPF, w którym wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Ze złożonego formularza wynika, że wnioskodawca ma 86 lat, prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, utrzymuje się z emerytury wysokości 1764 zł brutto miesięcznie. Skarżący nie wykazał innego majątku oprócz własności domu wielkości 66 m² i działki rolnej o powierzchni 150 m² . Wnioskodawca oświadczył, że całość dochodu przeznacza na swoje bieżące potrzeby życiowe, w tym wyżywienie, zakup leków, opłaty związane z utrzymaniem domu. Skarżący stwierdził, że potrzebuje częściowej opieki i pomocy w pracach domowych.
Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy. Zgodnie z 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub radcy prawnego przysługuje osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Za każdym razem na wnioskodawcy ciąży jednak obowiązek wykazania, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej zasady ponoszenia kosztów sądowych i wynagrodzenia pełnomocnika przez stronę dochodzącą swych roszczeń.
Biorąc pod uwagę sytuację życiową i majątkową wnioskodawcy, w tym dochód z emerytury wystarczający jedynie na zaspokojenie jego bieżących potrzeb życiowych, w tym kosztów leczenia i opłat z utrzymaniem domu, uznano, że nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a zatem jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym zasługuje na uwzględnienie.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w związku z 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.