Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Brachel - Ziaja po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 sierpnia 2010 r. wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi S.P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 12 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu.
Postanowieniem z dnia 18 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę S.P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] oraz zwrócił skarżącemu wpis od skargi. Przyczyną odrzucenia skargi był fakt, że skarżący w zakreślonym terminie nie uzupełnił jej braków formalnych tj. nie dołączył do akt sprawy jednego - poświadczonego za zgodność lub własnoręcznie podpisanego - egzemplarza odpisu skargi.
Odpis postanowienia o odrzuceniu skargi wraz z pouczeniem o możliwości zaskarżenia go skargą kasacyjną doręczono skarżącemu 26 marca 2010 r. (k. [...]).
W dniu 26 kwietnia 2010 r. (data nadania przesyłki poleconej) skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, dołączając do niego własnoręcznie podpisany odpis skargi. We wniosku skarżący podniósł, że od stycznia 2010 aż do chwili obecnej załatwiał wszelkie sprawy i sprawował nieprzerwaną opiekę nad obłożnie chorą babcią S.P. , która była ciężko chora i zmarła 11 kwietnia 2010 r. Po jej śmierci skarżący załatwiał wszelkie sprawy związane z pogrzebem. Nadto skarżący sprawuje stałą opiekę nad przewlekle chorą 87-letnią ciotką (siostrą babci) A.G. . Na potwierdzenie tych okoliczności skarżący przedłożył zaświadczenia lekarskie, fakturę wystawioną przez zakład pogrzebowy, wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego z ZUS, pod którym widnieje jego podpis, a także akt zgonu S.P. . Ponadto skarżący wskazał, że "niezwłocznie po ustaniu przyczyny uchybienia terminu zwraca się do sądu z wnioskiem o jego przywrócenie". Zdaniem S.P. odrzucenie wniosku w takiej sytuacji "pozostawałoby w sprzeczności z bezwzględną zasadą, że nie można czynić ze swojego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego", bowiem obiektywne przesłanki tj. sytuacja życiowa niezależna od skarżącego i stanowiąca dla niego traumatyczne przeżycia spowodowały uchybienie terminu, a więc skarżący bez swojej winy nie dokonał czynności.
Na wezwanie sądu skarżący wyjaśnił, że pogrzeb S.P. odbył się w dniu 14 kwietnia 2010 r.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., dalej jako p.p.s.a.) sąd postanowi przywrócenie terminu, jeśli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy. W myśl art. 87 powołanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym (art. 88 p.p.s.a.).
Skarżący wskazał jako przyczynę uchybienia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi dwie okoliczności: fakt opieki nad obłożnie chorą babcią S.P. , a po jej śmierci załatwianie spraw związanych z pogrzebem oraz fakt stałej opieki nad obłożnie chorą siostrą babci A.G. . Druga z wymienionych okoliczności trwa nadal, a więc nie może być ona uznana za przyczynę uchybienia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Pierwsza ze wskazanych przyczyn ustała natomiast w dniu pogrzebu S.P. tj. 14 kwietnia 2010 r. Siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu minął więc 21 kwietnia 2010 r. Oznacza to, że wniosek o przywrócenie terminu złożony w dniu 26 kwietnia był spóźniony i z tego względu podlegał odrzuceniu na podstawie art. 88 p.p.s.a.
Podniesione przez skarżącego argumenty, iż odrzucenie jego wniosku o przywrócenie terminu stanowiłoby nadużycie prawa podmiotowego (byłoby sprzeczne ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem prawa lub z zasadami współżycia społecznego) są oczywiście błędne. Rozstrzygając sprawy sąd administracyjny nie wykonuje prawa podmiotowego, lecz sprawuje wymiar sprawiedliwości. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie zna pojęcia zasad współżycia społecznego, ani też pojęcia społeczno - gospodarczego przeznaczenia prawa.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 88 p.p.s.a.