Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego D. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi kasacyjnej B. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Kr 1295/12 w sprawie ze skargi T. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia 26 lipca 2012 r. Nr: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a przyznać na rzecz radcy prawnego D. M. wykonującej zawód w Kancelarii Radcy Prawnego [...] w K. ul. S. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 240,00 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) powiększoną o podatek od towarów i usług w wysokości 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych, dwadzieścia groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwotę 256,50 zł (słownie: dwieście pięćdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem niezbędnych wydatków poniesionych w niniejszej sprawie.
Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody z dnia 26 lipca 2012 roku oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji oraz określił, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana.
Postanowieniem referendarza sądowego WSA w Krakowie z dnia 5 kwietnia 2013 roku przyznane zostało uczestnikowi postępowania B. B. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Na tej podstawie Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w K. wyznaczyła do przedmiotowej sprawy dla B. B. pełnomocnika w osobie radcy prawnego D. M..
Działając w imieniu strony wyznaczona pełnomocnik sporządziła i wniosła w dniu 24 kwietnia 2013 roku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia tej skargi. W skardze zawarty został wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, które nie zostały pokryte ani w całości, ani w części oraz udokumentowanych wydatków radcy prawnego, w szczególności kosztów dojazdu na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Postanowieniem z dnia 6 maja 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie przywrócił B. B. termin do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 7 grudnia 2012 r.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. akt II OSK 2570/13 skargę kasacyjną oddalił. Na rozprawie przed NSA w dniu 16 stycznia 2015 roku pełnomocnik podtrzymała swoje wnioski zawarte w skardze kasacyjnej.
W dniu 9 marca 2015 roku do tut. sądu wpłynął wniosek radcy prawnego D. M. z dnia 5 marca 2015 roku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, na które składać się będą wynagrodzenie pełnomocnika oraz zwrot wydatków za podróż w celu stawiennictwa na rozprawie przed NSA. Do wniosku załączone zostały kopie biletów: relacji Kraków Główny - Warszawa Centralna na kwotę 135,00 zł i relacji Warszawa Centralna - Kraków Główny na kwotę 121,50 zł.
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 490.). Stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 2 lit "a" tego rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi 75% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Dla postępowania sądowego w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje stawka minimalna wynagrodzenia w kwocie 240 zł (§ 14 ust. 2 pkt 1 lit "c"). Biorąc pod uwagę fakt, że radca prawny D. M. została pełnomocnikiem B. B. po zakończeniu postępowania sądowego w pierwszej instancji, należy zastosować wyższy wskaźnik (100 %) wskazany w § 14 ust. 2 pkt 2 lit "a" cyt. rozporządzenia (100 % z 240 zł daje kwotę 240 zł).
W myśl § 2 ust. 3 w/w rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (240 zł x 23 % = 55,20 zł).
Zgodnie z §15 pkt 2 powołanego rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują również niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Za niezbędne wydatki orzekający uznał koszty przejazdu pełnomocnika pociągiem z Krakowa do Warszawy i z powrotem w dniu 16 stycznia 2015 roku na rozprawę przed NSA. Wyliczono koszty dojazdu na podstawie załączonych kopii biletów na kwoty 135 zł i 121,50 zł, co dało sumę 254 zł.
Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sekwencji, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 w zw. z art. 250 p.p.s.a.