sygn. akt II SA/Kr 1313/09 Kraków, dnia 17 września 2009 roku POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka - Duda po rozpoznaniu w dniu 17 września 2009 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. Z. i T. Z. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 15 czerwca 2009 roku, znak [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia : odrzucić skargę T. Z.
Stosownie do treści art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153,poz. 1270 z późn. zm. - oznaczana dalej jako p.p.s.a.) skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Zgodnie zaś z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać między innymi podpis samej strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Niepodpisanie skargi stanowi jej brak formalny, obligujący przewodniczącego - w myśl art. 49 § 1 p.p.s.a.- do wezwania strony o jego uzupełnienie w terminie siedmiu dni. Siedmiodniowy termin określony w tym przepisie dla wykonania obowiązku uzupełnienia braków formalnych pisma jest terminem ustawowym, którego niezachowanie powoduje w myśl art. 85 p.p.s.a. bezskuteczność dokonanej po terminie czynności. Konsekwencją nie uzupełnienia w terminie ustawowym braków formalnych skargi jest w myśl art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. odrzucenie skargi.
W niniejszej sprawie, wszczętej na skutek skargi W. Z. i T. Z. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] czerwca 2009 roku, znak [...], w przedmiocie nakazu rozbiórki, w wykonaniu zarządzenia z dnia [...] sierpnia 2009 roku wezwano skarżącą do usunięcia braków skargi poprzez jej podpisanie - w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone T. Z. w dniu 21 sierpnia 2009 roku, która we wskazanym terminie nie podpisała skargi. Dalszy bieg może zatem zostać nadany wyłącznie skardze W. Z., natomiast w tym zakresie, w jakim została wniesiona przez T. Z., podlegała ona odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji postanowienia, biorąc za podstawę art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 p.p.s.a.