Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. K. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego p o s t a n a w i a: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu. LS
Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę E. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
Pismem z dnia 8 stycznia 2013 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi, załączając jednocześnie brakujące w sprawie odpisy skargi oraz formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej.
Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2013 r. referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu co do wskazania w jakiej dacie ustała przyczyna uchybienia terminu do uzupełnienia braków skargi oraz uprawdopodobnienia okoliczności świadczących o braku winy w uchybieniu terminu skarżąca wyjaśniła, że w chwili doręczenia jej wezwania była obłożnie chora na grypę, miała wysoką gorączkę i nie była w stanie podejmować żadnych czynności. Choroba trwała od 20 października 2012 r. do 5 listopada 2012 r. W tym okresie nie mogła też skorzystać z pomocy rodziny, która zajmowała się sprzedażą kwiatów i zniczy przez okres Wszystkich Świętych. Dodała, że przyczyna uchybienia terminu do uzupełnienia braków skargi ustała w dniu 1 stycznia 2013 r., kiedy to otworzyła korespondencję sądową otrzymaną w dniu poprzedzającym tj. 31 grudnia 2012 r. Jak stwierdziła, dopiero 1 stycznia 2013 r. dowiedziała się, że jej skarga dotknięta brakami formalnymi i brakiem fiskalnym została odrzucona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek podlega odrzuceniu.
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz.270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
W myśl art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Natomiast zgodnie z treścią art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Wniosek jest spóźniony, jeżeli został wniesiony po upływie terminu przewidzianego w art. 87 § 1 p.p.s.a. Termin ten liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W niniejszej sprawie należało zatem przede wszystkim ustalić moment, w którym ustała przyczyna uchybienia terminowi, co pozwoli na rozstrzygnięcie, czy wniosek o przywrócenie terminu został wniesiony w terminie określonym w art. 87 § 1 p.p.s.a.
Skarżąca wyjaśniła, że nie mogła wykonać zarządzenia o wezwaniu do uzupełnienia braków skargi z powodu choroby trwającej od 20 października do 5 listopada 2012 r., przy czym, jak wynika z akt sprawy, wezwanie odebrała osobiście w dniu 25 października 2012 r. Uznać więc należy, że przyczyna uchybienia terminu do uzupełnienia braków skargi ustała z dniem 6 listopada 2012 r. Od tego właśnie dnia rozpoczął swój bieg siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi. Tymczasem skarżąca nie złożyła w tym okresie stosowanego wniosku, nadto od dnia 6 listopada 2012 r. do dnia wydania postanowienia o odrzuceniu skargi tj. 20 grudnia 2012 r. nie podjęła żadnych czynności w sprawie.
Nawet gdyby uznać, jak twierdzi skarżąca, że przyczyna uchybienia terminu ustała później tj. w chwili powzięcia wiadomości o odrzuceniu jej skargi, to i tak wniosek należy uznać za spóźniony. Skarżąca pokwitowała bowiem odbiór postanowienia o odrzuceniu jej skargi w dniu 31 grudnia 2012 r., natomiast wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi złożyła w dniu 8 stycznia 2013 r., tj. po upływie siedmiodniowego terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności wyznaczała data doręczenia orzeczenia o odrzuceniu skargi (por. postanowienie NSA z dnia 17 grudnia 2009 r. sygn. akt I GZ 120/09 nr LEX 582456). Nie ma przy tym znaczenia kiedy faktycznie skarżąca dowiedziała się o treści otrzymanego postanowienia, bowiem realną możliwość zapoznania się z treścią korespondencji miała już w dniu 31 grudnia 2012 r.
Mając powyższe na uwadze, uznać należało, że wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi został złożony po upływie siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu i jako spóźniony podlega odrzuceniu na zasadzie art. 88 p.p.s.a.
LS