Dnia 3 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2015 roku sprawy ze skargi Ł. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie zgłoszenia prac budowlanych postanawia: 1) umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne; 2) zwrócić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Ł. K. kwotę 500 (pięćset) złotych, uiszczoną tytułem wpisu sądowego w dniu 25 listopada 2014 roku, zaewidencjonowaną pod pozycją [...]. LS
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] wnoszącą sprzeciw w sprawie zgłoszenia prac budowlanych.
Jak wynika z akt sprawy wnioskiem z dnia 10 czerwca 2014 r. Ł. K. zgłosił roboty budowlane polegające na budowie ogrodzenia działki położonej przy ulicy A oznaczonej numerem ewidencyjnym 1565/1 w B..
Decyzją z dnia [...] Starosta [...], na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. 2013 r., poz. 267) oraz art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. 2013., poz. 1409), zgłosił sprzeciw dotyczący budowy ogrodzenia działki nr 1565/1. W uzasadnieniu wyjaśnił, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta B. zatwierdzonym Uchwałą Rady Miasta B. Nr [...] z dnia [...] działka o numerze ewidencyjnym 1565/1 położona jest w terenach oznaczonych na rysunku planu symbolem 118KG, przeznaczona jest pod tereny komunikacji kołowej - droga krajowa Nr [...] (w tym pod obwodnicę [...]). Wobec tego budowa ogrodzenia jest sprzeczna z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył Ł. K., twierdząc, że wszystkie działki wokół są ogrodzone, a w "nowym studium do planu zagospodarowania przestrzennego Miasta B. (...) przebieg obwodnicy zaplanowany jest ponad 1000 mb w kierunku południowym od działki 1565/1" zatem prosi o zezwolenie na budowę ogrodzenia.
Wspomnianą na wstępie decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że na terenie, na którym znajduje się działka nr ewid. 1565/1, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta B. Nr [...] z dnia [...]. Działka przewidziana do ogrodzenia położona jest w terenie oznaczonym w planie symbolem 118 KG przeznaczonym pod drogę krajową Nr [...]. Stwierdził, że przepisy umożliwiają wykonanie przedmiotowych prac budowlanych po spełnieniu określonych przepisami warunków. Przepis art. 35 ust. 2 ustawy o drogach publicznych stanowi, że w planach zagospodarowania przestrzennego województwa i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego przeznacza się pod przyszłą budowę dróg pas terenu o szerokości uwzględniającej ochronę użytkowników dróg i terenu przyległego przed wzajemnym niekorzystnym oddziaływaniem. Zgodnie natomiast z ustępem 4 w pasie terenu, o którym mowa w ust. 2 mogą być wznoszone tylko tymczasowe obiekty budowlane oraz urządzenia budowlane związane z obiektami budowlanymi. Ich usuniecie w wypadku budowy drogi następuje na koszt właściciela bez odszkodowania. Powyższy przepis dopuszcza co prawda budowę w pasie drogowym przeznaczonym w planie pod budowę drogi do czasu jej wybudowania, jednak przepis art. 43 ustawy o drogach określa w ust. 1 odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni w jakich winny być usytuowane obiekty budowlane przy drogach. Z załączonego do zgłoszenia szkicu wynika natomiast, że zaprojektowane ogrodzenie usytuowane jest między dwoma drogami, w odległościach mniejszych niż wymagane tym przepisem. Zezwolenie na zmniejszenie odległości może nastąpić wyłącznie za zgodą zarządcy drogi. Organ odwoławczy wystąpił do inwestora o przedłożenie zgody zarządcy drogi na usytuowanie projektowanego ogrodzenia w odległości mniejszej niż określona przepisem art. 43 ust. 1 ustawy, jednak w określonym terminie inwestor nie przedłożył zgody zarządcy drogi. Należało zatem utrzymać sprzeciw na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, nie z powodu niezgodności z planem lecz z powodu naruszenia przepisów ustawy o drogach publicznych.