Dnia 3 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. a.bł.
M. Ś. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt matki skarżącego w domu pomocy społecznej.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, którego nie uzasadniono.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., cytowanej dalej jako "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Rozstrzygając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Z treści powołanego art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, iż chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie pierwotnego stanu.
To na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą Sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Niewskazanie we wniosku okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez Sąd. Aby wniosek mógł być rozpatrzony pozytywnie, strona musi wskazać konkretne zagrożenia płynące z wykonania decyzji. Sąd musi bowiem dysponować wiarygodnie wykazanymi faktami, które pozwolą mu na zastosowanie przedmiotowej instytucji, która - co należy jeszcze raz podkreślić - jest wyjątkiem od zasady wynikającej z art. 61 § 1 p.p.s.a.
Wobec tego, iż skarżący nie wywiązał się z obowiązku chociażby uprawdopodobnienia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, to brak jest podstaw do zastosowania instytucji ochrony tymczasowej określonej w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.
a.bł.