Dnia 9 maja 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku G. K. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty planistycznej postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Postanowieniem z dnia 20 marca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty planistycznej. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 29 marca 2012 r.
W piśmie z dnia 5 kwietnia 2012 r. pełnomocnik skarżącej wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, jednocześnie składając dowód uiszczenia przez skarżącą wspomnianej opłaty. Pełnomocnik podniósł, że skarżąca została zawiadomiona o obowiązku uiszczenia wpisu od skargi w dniu doręczenia pełnomocnikowi zarządzenia w tym przedmiocie, jednak w otwartym terminie do jego zapłaty uległa wypadkowi, w wyniku którego nie mogła się poruszać w okresie od 27 lutego 2012 r. do 4 kwietnia 2012 r. ze względu na ciężki opatrunek gipsowy nogi. Wyjaśnił dalej, że skarżąca zażywała silne środki przeciwbólowe, co uniemożliwiało jej podejmowanie jakichkolwiek czynności poza podstawowymi czynnościami życiowymi dnia codziennego. Pełnomocnik wskazał też, że ograniczoną zdolność poruszania się skarżąca odzyskała dopiero 4 kwietnia 2012 r., od tego bowiem dnia mogła się poruszać w ortezie i przy pomocy kul, a dokonanie przelewu wymagało osobistej obecności skarżącej w banku, co do dnia jego dokonania nie było możliwe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Instytucję przywrócenia terminu w postępowaniu sądowoadministracyjnym normują przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. Nr 270), powoływanej dalej jako p.p.s.a. Stosownie do treści art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Wnosząc o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w jego uchybieniu (art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a.).
Z treści powołanych przepisów wynika, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym termin do dokonania przez stronę czynności, któremu uchybiła należy przywrócić, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
1. strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu;
2. wniosek ten zostanie złożony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu;
3. jednocześnie strona dokona czynności, dla której określony był termin;
4. we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu;
5. uchybienie terminu powoduje dla strony ujemne skutki procesowe.
W orzecznictwie sądowym i w literaturze nie budzi wątpliwości, że kryterium braku winy jako przesłanka warunkująca uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu, polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 2 października 2002r., sygn. akt V SA 793/02, M. Praw. 2002, nr 23, s. 1059). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się na przykład: przerwę w komunikacji, nagłą chorobą, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. Przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadniają niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa (por. postanowienia NSA z dnia 8 lipca 2008r., sygn. akt. II OZ 712/08 i z dnia 9 czerwca 2011r., sygn. akt I OZ 402/11 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Warunkiem przywrócenia terminu jest zatem uprawdopodobnienie braku winy strony w jego uchybieniu, przy czym pojęcie winy należy rozumieć w sposób obiektywny - wymagając od strony staranności (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2000r., sygn. akt I CKN 1261/99 publ. Biuletyn SN 2000/5/12). Pojęcie winy strony w uchybieniu terminowi obejmuje swym zakresem działania bądź zaniechania jej pełnomocnika i w takim przypadku kryterium braku winy należy oceniać z uwzględnieniem miernika staranności wymaganego przy dokonywaniu czynności procesowych przez tego pełnomocnika, przy czym w sytuacji gdy strona jest reprezentowana przez profesjonalistę miernik staranności jest podwyższony (por. postan. NSA z dnia 14 września 2011 r., I OZ 667/11, postan. NSA z dnia 9 września 2011 r., II FZ 425/11 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).