Dnia 2 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 marca 2010 roku sprawy ze skargi J. . na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
J. W. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] uchylającą w całości decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] roku nr [...], którą odmówiono skarżącemu przyznania świadczeń alimentacyjnych na dziecko K. W. w okresie od dnia 1 października 2009 roku do 30 września 2010 roku. Sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.
Pismem z dnia 19 stycznia 2010 roku SKO w Ł. zawiadomiło Sąd o wydaniu po ponownym rozpoznaniu przez Prezydenta Miasta Ł. decyzji z dnia [...] roku nr [...], którą przyznano skarżącemu świadczenie w żądanym zakresie.
Wobec wydania powyższej decyzji Sąd wezwał skarżącego do wypowiedzenia się czy podtrzymuje skargę.
Pismem z dnia 12 lutego 2010 roku J. W. poinformował Sąd, iż - w związku z przyznaniem mu świadczeń alimentacyjnych na syna - nie podtrzymuje skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zaważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie podlega umorzeniu.
Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. oświadczenie skarżącego o cofnięciu skargi jest dla sądu wiążące. Powyższe jest konsekwencją zasady, iż to skarżący jest uprawniony do dysponowania wniesioną przez siebie skargą do czasu jej rozpoznania przez sąd I instancji. Tylko w przypadku stwierdzenia przez sąd, że cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności (art. 60 in fine p.p.s.a.) sąd może odstąpić od obowiązku umorzenia postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Warto wyjaśnić, iż skutkiem umorzenia postępowania jest uchylenie wszystkich dokonanych czynności oraz nie prowadzenie tego postępowania.
Podkreślić również należy, że w pierwszej kolejności Sąd bada z urzędu - zanim przejdzie do merytorycznego rozpatrzenia wniosku o cofnięcie skargi - dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymieniona w art. 58 § 1 p.p.s.a. Bowiem ocena dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga wniesiona została skutecznie, a więc gdy doprowadzono do wszczęcia postępowania sądowoadministracyjne.
Odnosząc powyższe rozważania do rozpoznawanej sprawy należy przed wszystkim wskazać, iż J. W. skutecznie wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. Zatem sąd mógł przystąpić do oceny dopuszczalności cofnięcia tejże skargi.
W opinii sądu w niniejszym postępowaniu nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 60 in fine p.p.s.a., które uniemożliwiałyby sądowi umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego. Stosownie więc do zasady związania sądu cofnięciem skargi w tej sytuacji sąd jest obowiązany umorzyć postępowanie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Biorąc powyższe pod uwagę sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w związku z art. 60 p.p.s.a.
m.ch.