Dnia 9 maja 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2017 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] lutego 2017 roku, Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu ustalonej opłaty za pobyt w dziecka w rodzinie zastępczej p o s t a n a w i a: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. dc
J.K. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] lutego 2017 roku, Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu ustalonej opłaty za pobyt w dziecka w rodzinie zastępczej. W treści skargi jej autor wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji argumentując, że żądane sumy są nienależne, a organ pomocy społecznej w upomnieniach kierowanych do niego grozi wszczęciem postępowania egzekucyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a."), po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
W sprawie przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję o odmowie umorzenia w całości łącznie z odsetkami należności z tytułu ustalonej opłaty za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej.
Oceniając zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania w pierwszej kolejności podnieść należy, iż wstrzymanie wykonania może dotyczyć tylko takich aktów lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Wykonanie aktu oznacza spowodowanie, sprowadzenie, w sposób dowolny lub przymusowy, takiego stanu w rzeczywistości społecznej, który jest zgodny z treścią aktu. Przedmiotem wykonania jest więc każde zachowanie się podmiotu zobowiązanego do jego realizacji, polegające na działaniu, zaniechaniu, znoszeniu zachowań innych podmiotów, a nawet świadczeniu w rozumieniu prawa cywilnego. Konkludując, wstrzymanie wykonania aktów na podstawie regulacji art. 61 P.p.s.a., może dotyczyć tylko tych aktów administracyjnych, które kwalifikują się do dobrowolnego lub przymusowego wykonania (por. J. P. Tarno [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Wyd. LexisNexis Warszawa 2004, str. 120 - 126; T. Woś [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz pod red. T. Wosia, Wyd. LexisNexis Warszawa 2005, str. 293 - 303).
Analizując treść decyzji - w przedmiocie odmowie umorzenia w całości łącznie z odsetkami należności z tytułu ustalonej opłaty za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej - stwierdzić należy, iż nie ma ona przymiotu wykonalności. Żadna ze stron nie nabyła na jej mocy praw, zatem wstrzymanie wykonania byłoby bezprzedmiotowe. W związku z tym nie może powodować niebezpieczeństwa wyrządzenia wnioskodawcy znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, a zatem wniosek o wstrzymanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Ponadto, konstrukcja przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. wylicza wyczerpująco przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, a inicjatywa do wykazywania tych okoliczności przysługuje stronie skarżącej. Zatem to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania danego aktu. W interesie strony leży niewątpliwie najbardziej wyczerpujące wykazanie przesłanek uzasadniających zastosowanie ochrony tymczasowej (por. np. postanowienia NSA z dnia 10 lutego 2014 roku, I FSK 76/14; z dnia 18 grudnia 2013 roku, II FSK 2654/13; z dnia 8 października 2013 roku, II OSK 2290/13; wszystkie powołane orzeczenia są dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl). Wstrzymanie wykonania jest instytucją wyjątkową, której zastosowanie jest możliwe jedynie w ściśle określonych przypadkach wynikających z treści art. 61 § 3 P.p.s.a. Brak jednoznacznego wskazania i uprawdopodobnienia przesłanek wymaganych przez przepis uniemożliwia ocenę zasadności złożonego przez stronę wniosku. Sąd nie orzeka o wstrzymaniu wykonania aktu z urzędu, a wobec tego nie może stwierdzić, czy wykonanie aktu zagraża powstaniem znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, jeżeli skarżący nie przytoczą w tym zakresie wystarczających okoliczności.
W rozpoznawanej sprawie autor skargi nie przytoczył okoliczności, które mogłyby uzasadniać wstrzymanie wykonania kwestionowanej decyzji, bowiem za takowe nie można uznać wskazania, że żądane sumy są nienależne, ani tego, że organ pomocy społecznej w doręczanych skarżącemu upomnieniach grozi wszczęciem postępowania egzekucyjnego. Argumenty tego typu to w istocie zarzuty merytoryczne skierowane przeciwko działaniu organu administracji. Uzasadnienie skargi co do naruszenia prawa przez kwestionowany akt nie stanowi o istnieniu przesłanek wstrzymania wykonania tego aktu.
W tej sytuacji Sąd, na mocy art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.
dc