Dnia 6 czerwca 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA: Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. S. na uchwałę Rady Gminy w C. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zgody na nabycie przez Wójta Gminy C. na poczet mienia komunalnego naniesień budowlanych p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
II SA/Łd 327/08
U Z A S A D N I E N I E
R. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Gminy C. Nr [...] z dnia [...] w sprawie wyrażenia zgody na nabycie przez Wójta Gminy C. na poczet mienia komunalnego naniesień budowlanych.
Uprzednio pismem z dnia 4 lutego 2008 roku skarżący na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym wezwał Radę Gminy C. do uchylenia uchwały z dnia [...] Nr [...] z uwagi na naruszenie jego interesu prawnego wynikające z faktu, iż zbyty przez Gminną Spółdzielnię obiekt użytkowy (bar gastronomiczny wraz z magazynem) był przedmiotem poczynionych przez niego nakładów koniecznych o znacznej wartości.
R. S. wskazał przy tym, że zwrot nakładów przysługuje mu z mocy zawartej umowy najmu oraz ustawy. Sprawa o zwrot nakładów jako sporna toczy się przed Sądem Okręgowym w Ł.. Podkreślił przy tym, że w sytuacji przeniesienia własności Spółdzielnia uchyla się od odpowiedzialności odszkodowawczej.
Dodał, iż posiada aneks do umowy najmu stanowiący o prawie pierwokupu zbytego lokalu. Podjęcie zaskarżonej uchwały uniemożliwiło mu skorzystanie z tego prawa. Stąd też w stosunku do obiektu obciążonego roszczeniem osoby trzeciej uchwała nie powinna zostać podjęta. Do jej podjęcia konieczna była zgoda walnego zgromadzenia Spółdzielni. Likwidator Spółdzielni przedłożył taką zgodę, w formie uchwały Zarządu Krajowej Rady Spółdzielczej. Uchwała ta została prawomocnie uchylona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2005 roku (sygn. akt I A Ca 170/05), co oznacza, że uchwała ta była wadliwa od początku.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie Przewodniczący Rady Gminy C. wskazał, że przedmiotowe wezwanie jest kolejnym wezwaniem do uchylenia wyżej opisanej uchwały Rady Gminy.
Wyjaśnił przy tym, że z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa R. S. wystąpił już wcześniej w drodze pisma z dnia 5 marca 2003 roku. W dniu zaś 19 lipca 2006 roku wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na tę uchwałę. Postanowieniem z dnia 12 października 2006 roku Sąd skargę tę odrzucił.
W konkluzji Przewodniczący Rady Gminy C. stwierdził, że R. S. wyczerpał przewidzianą prawem procedurę zaskarżenia uchwały z dnia [...]. Podkreślił ponadto, że instytucja wezwania, o której mowa w art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, przewiduje jedynie jednorazowe wniesienie środka zaskarżenia uchwały. Ta sama osoba nie może wielokrotnie składać wezwania do tego samego organu, w tej samej sprawie, dotyczącej tej samej uchwały.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi R. S., nie zgadzając się ze stanowiskiem organu, podniósł, że pierwsza skarga finalna została odrzucona z przyczyn formalnych, jako wniesiona po ustawowym terminie. Tym samym Sąd skargi nie rozpoznawał, co oznacza, że nie można mówić o powadze rzeczy osądzonej. Inna sytuacja zaistniałaby wówczas, gdyby skarga została prawomocnie merytorycznie rozpoznana, wówczas wystąpiłaby powaga rzeczy osądzonej.
Skarżący podniósł także, iż do chwili obecnej Rada Gminy C. nie uchyliła zaskarżonej uchwały, mimo wysokiego prawdopodobieństwa jej niezgodności z prawem. Podkreślił, że wezwanie zostało skierowane do innego składu Rady Gminy, wyłonionego w drodze wyborów samorządowych, z myślą, że skład ten uchyli zaskarżoną uchwałę.