Dnia 12 lipca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Sieniuć po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2017 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku M. N. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie uznania za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. A. P.
Pismem z dnia 25 kwietnia 2017 roku M. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie uznania go za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.
W piśmie z dnia 18 czerwca 2017 r. skarżący, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniósł "o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji ze względu na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, w zw. z treścią art. 5 ust. 3b Ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...).
Wskazana regulacja wylicza wyczerpująco przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, a obowiązek uprawdopodobnienia ich istnienia spoczywa na wnioskodawcy.
Badając zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania aktu organu administracji, Sąd wszechstronnie rozważył wszelkie okoliczności, mając na uwadze przede wszystkim fakt, iż celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi przez sąd. Na tej podstawie Sąd ocenił, że wniosek strony skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.
Zdaniem Sądu, M. N. nie wykazał w sposób należyty, że wykonanie decyzji uznającej go za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych, na obecnym etapie postępowania, spowoduje wyrządzenie znacznej szkody i trudne do odwrócenia skutki. W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie wskazał bowiem żadnych okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podkreślić w tym miejscu należy, że uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. Wnioskujący musi dokładnie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie sądu (por. postanowienie NSA z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 201/05, dostępne na www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Stąd też nie spełnia powyższych wymagań wniosek, którego uzasadnienie ogranicza się do powtórzenia treści przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a bez odwołania się do okoliczności faktycznych danej sprawy i sytuacji konkretnego wnioskodawcy.
Nie stanowi również prawidłowego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji o uznaniu dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych sam fakt powołania się na treść art. 5 ust. 3b ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Zgodnie z tym przepisem organ właściwy dłużnika składa wniosek o ściganie za przestępstwo określone w art. 209 § 1 Kodeksu karnego (pkt 1), a po uzyskaniu z centralnej ewidencji kierowców informacji, że dłużnik alimentacyjny posiada uprawnienie do kierowania pojazdami, kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego (pkt 2). W rozpoznawanym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżący powołał art. 5 ust. 3b wspomnianej ustawy, lecz w żaden sposób nie odniósł tej regulacji do swojej sytuacji faktycznej.