Sprawa ze skargi na decyzję SKO w P. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości odsetek za zwłokę od nieterminowo wnoszonych opłat za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Powiatu [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości odsetek za zwłokę od nieterminowo wnoszonych opłat za pobyt w domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić stronie skarżącej z rachunku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi kwotę 100 zł (sto) złotych, zaksięgowaną w dniu 23 grudnia 2015 r. pod pozycją [...]. A. P.

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 28 stycznia 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła, złożona za pośrednictwem organu skarga Powiatu [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...]r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości odsetek za zwłokę od nieterminowo wnoszonych opłat za pobyt w domu pomocy społecznej. Pełnomocnik strony skarżącej załączył do skargi szereg dokumentów, w tym potwierdzenie uiszczenia wpisu sądowego.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o odrzucenie skargi z uwagi na brak legitymacji strony skarżącej. Organ wyjaśnił, przywołując stanowisko judykatury, iż podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego nie może być organ, który orzekał w sprawie w pierwszej instancji. Nie jest dopuszczalna sytuacja, gdy ten sam podmiot raz występuje w sprawie jako organ administracji wykonujący swoje władztwo, a raz jako strona domagająca się ochrony przed działaniem organu administracji wyższego stopnia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl przepisu art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (art. 50 § 2 p.p.s.a.). Stosownie zaś do treści art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

W piśmiennictwie i judykaturze ugruntował się pogląd, że organ powołany do wydania decyzji administracyjnej w postępowaniu administracyjnym nie może być jednocześnie stroną tego postępowania, reprezentującą w nim własne interesy i, co za tym idzie - nie ma prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego na ostateczne rozstrzygnięcie podjęte w tym postępowaniu. Stwierdzenie to odnosi się również do jednostki samorządu terytorialnego (np. gminy), będącej jednocześnie władzą publiczną i podmiotem tej władzy podległym. Gmina nie może więc na ogólnych zasadach skarżyć do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego, kwestionujących w ramach postępowania administracyjnego decyzje administracyjne wójta lub burmistrza, nawet jeżeli te decyzje dotyczą jej interesów prawnych. W postępowaniu administracyjnym wójt (burmistrz) działa w interesie państwa, jako organ państwa, a nie jako organ gminy reprezentujący jej interesy. Stąd nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu do sądu administracyjnego ostatecznej decyzji administracyjnej, podjętej w tym postępowaniu. Nie może zmienić swojej roli z organu administracji publicznej w organ osoby prawnej, broniący jej interesów. W postępowaniu sądowoadministracyjnym chodzi wyłącznie o skontrolowanie legalności zaskarżonego rozstrzygnięcia, a nie o prowadzenie sporu, w którym organ I instancji broni swego stanowiska (por. uchwały NSA z dnia 9 października 2000 r., sygn. akt OPK 14/00 oraz z dnia 19 maja 2003 r., sygn. akt OPS 1/03; wyroki NSA: z dnia 21 kwietnia 2006 r., sygn. akt II OSK 780/05 oraz z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 1017/04; postanowienia NSA: z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2515/10, z dnia 22 stycznia 2010 r., sygn. akt II OSK 157/09, z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. akt II GSK 263/09, z dnia 28 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 2404/10, z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. akt I OSK 1551/09, z dnia 2 marca 2006 r., sygn. akt II GSK 387/05, z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt II OSK 2352/11 - orzeczenia dostępne są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl).

Strona 1/2