Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie ustalenia prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego - w zakresie wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu.
W dniu 19 października 2012 r. K. G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...], wydaną w przedmiocie ustalenia prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 12 listopada 2012 r. K. G. została wezwana do usunięcia braku formalnego powyższej skargi poprzez jej podpisanie - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Przedmiotowe wezwanie doręczono skarżącej w dniu 29 listopada 2012 r.
Wobec niewykonania przez skarżącą powyższego wezwania w wyznaczonym terminie, Sąd - postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2013 r. - odrzucił jej skargę.
W dniu 19 czerwca 2013 r. K. G. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie, załączając do niego własnoręcznie podpisany egzemplarz skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że była przekonana, iż uzupełniła przedmiotowy brak jej skargi prawidłowo, przesyłając do Sądu podpisany egzemplarz "oświadczenia majątkowego". O błędnym wykonaniu wezwania Sądu dowiedziała się dopiero w dniu 18 czerwca 2013 r., kiedy to otrzymała opinię prawną jej pełnomocnika (opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 18 kwietnia 2013 r.). Skarżąca wyjaśniła, że nie jest prawnikiem i źle zrozumiała wezwanie Sądu. Dodała, że w kwestii utrzymania jej dzieci otrzymywała dużo dokumentów i do momentu przyznania jej pełnomocnika z urzędu "nie radziła sobie z tym".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek skarżącej o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 2 p.p.s.a. na stronie spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu.
Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem przywrócenia terminu jest uprawdopodobnienie przez stronę braku jej winy w jego uchybieniu. Uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu terminu wiąże się z tym, że strona powinna uwiarygodnić swoją staranność oraz fakt, iż przeszkoda uniemożliwiająca jej dokonanie czynności w terminie była od niej niezależna. W literaturze jak i w orzecznictwie przyjmuje się, że przesłanka braku winy w uchybieniu terminu powinna być oceniana na tle wszystkich okoliczności danej sprawy, z uwzględnieniem obiektywnego miernika staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy i przy rozważeniu uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem (por. postanowienie NSA z dnia 24 marca 2004 r., sygn. akt FZ 13/04, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Usprawiedliwione przyczyny uchybienia terminu do dokonania czynności są bowiem ograniczone do okoliczności, które nie tyle utrudniają, ale faktycznie uniemożliwiają dokonanie czynności, nawet przy zachowaniu największej możliwej staranności (por. T. Woś [red.]: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis 2005, s. 333).
W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że skarżąca nie wykazała przesłanek, które uprawdopodabniałyby brak jej winy w uchybieniu terminowi do uzupełnienia braku formalnego jej skargi, który to termin upłynął w dniu 6 grudnia 2012 r. Do takowych przesłanek nie można bowiem zaliczyć podanej przez skarżącą okoliczności błędnego zrozumienia wezwania Sądu i przyjęcia, że przesłanie do Sądu podpisanego egzemplarza "oświadczenia majątkowego" (wniosku o przyznanie prawa pomocy - symbol PPF) stanowi prawidłowe wykonanie tego wezwania. Należy zauważyć, że przedmiotowe wezwanie z dnia 26 listopada 2012 r. w sposób całkowicie czytelny i jednoznaczny wskazywało, że czynność, którą skarżąca winna dokonać w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, polegać ma na podpisaniu skargi. W ocenie Sądu pismo to powinno być dla strony w pełni zrozumiałe, również bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Jego błędne odczytanie przez skarżącą świadczy zaś o niezachowaniu przez nią należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej.
W związku z powyższym należy uznać, że K.G. nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, a tym samym jej wniosek o przywrócenie tego terminu okazał się bezzasadny.
Z tych względów Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.