Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. P. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zasiłku dla opiekuna p o s t a n a w i a I. przyznać W. K. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, o wyznaczenie którego zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w L.; II. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Strona skarżąca, w zakreślonym w wezwaniu terminie (data stempla pocztowego), na urzędowym formularzu symbol PPF wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Wniosek uzasadniła tym, że zamieszkuje w domu brata, utrzymuje się z uprawy gospodarstwa rolnego o powierzchni [...] ha fizycznych - [...] ha przeliczeniowych przynoszącego miesięczny dochód w kwocie [...] złotych i pomaga bratu. Ponadto strona skarżąca oświadczyła, że była kilkanaście lat osobą bezrobotną obecnie zaś rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, która nie przynosi jeszcze dochodu.
Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Ustalenie występowania przesłanek przyznania prawa pomocy unormowanych w cytowanym przepisie wymaga uwzględnienia sytuacji materialnej osoby wnoszącej o przyznanie prawa pomocy oraz wysokości ciążących na niej obowiązków ponoszenia kosztów w toku postępowania. Przechodząc na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że strona skarżąca utrzymując się z kwoty 80 złotych realnie nie może ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania niezależnie od ich wysokości. Ze względu jednak na to, że na mocy art. 239 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. strona skarżąca jest w niniejszej sprawie zwolniona od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych a tym samym jej żądania zwolnienia od nich, jako bezzasadne nie podlega uwzględnieniu, referendarz sądowy przyznał stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata. Referendarz sądowy przyjął bowiem, że dochód skarżącej daje podstawę do stwierdzenia, iż poniesienie przez nią minimalnego wynagrodzenia adwokata spowoduje uszczerbek w jej kosztach utrzymania koniecznego.
Wobec powyższego, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie postanowienia.