Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P. K. o przyznanie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu w sprawie ze skargi M. R. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie II SA/Lu 408/11 ze skargi M. R. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi P. K. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych, w tym tytułem należnego podatku od towarów i usług kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej.
Adwokat P. K. wyznaczona pełnomocnikiem z urzędu skarżącej wniósł o przyznanie, w związku ze sporządzeniem i wniesieniem skargi kasacyjnej, kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wniosek zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że koszty pomocy prawnej świadczonej z urzędu nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 r. poz. 461) zwane dalej "rozporządzeniem". Zgodnie z unormowaniem §18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądem administracyjnym drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 tego paragrafu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Mając na uwadze to, że wnioskodawca prowadził niniejszą sprawę skarżącej w toku pierwszoinstancyjnego postępowania sądowoadministracyjnego oraz, iż to on w toku postępowania w drugiej instancji sporządził i wniósł skargę kasacyjną stwierdzić należy, że wynagrodzenie, które wnioskodawca powinien otrzymać za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosić będzie 50% stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia. Stawka minimalna, o której stanowi § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia wynosi 240 złotych. Tak, więc wynagrodzenie wynosić będzie 50% z kwoty 240 złotych powiększone stosowanie do unormowania § 2 ust. 3 rozporządzenia o stawkę należnego podatek od towarów i usług wynoszącą dla tej usługi 23% (art. 146a pkt. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - tekst jednolity: Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Wynagrodzenie to wynosić więc będzie łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług 147,60 złotych.
Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia należało orzec jak na wstępie postanowienia.