Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Dudek po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. M. na uchwałę Rady Miasta R. z dnia [..] Nr [..] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie scalenia i podziału nieruchomości; w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
J. M. reprezentowany przez radcę prawnego J. N..-Ł. w skardze na uchwałę Rady Miasta R. z dnia [..] Nr [..] zmieniającą uchwałę Nr [..] Rady Miasta R. z dnia [..] w sprawie scalenia i podziału nieruchomości wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały. W uzasadnieniu wskazano, że na podstawie powyższej uchwały już dwukrotnie wydano decyzje ustalające wysokość i termin zapłaty opłaty adiacenckiej wskutek scalenia i podziału nieruchomości skarżącego, które następnie zostały uchylone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Zdaniem skarżącego uzasadnia to wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały w celu zapobieżenia wyrządzenia znacznej szkody w majątku skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) dalej P.p.s.a.P, sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W sytuacji wniesienia skargi na uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego wstrzymanie wykonania jest możliwe, o ile wniosek o wstrzymanie wykonania nie dotyczy przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie (art. 61 § 2 pkt 3 P.p.s.a.).
W pierwszej kolejności należy wskazać, że zaskarżona uchwała, mimo władczego charakteru, nie jest jednak aktem prawa miejscowego. Nie jest bowiem adresowana do nieokreślonej w sposób zindywidualizowany grupy osób (które łączy to, że są adresatami uchwały), ale dotyczy z góry określonej grupy osób, których prawa do konkretnych nieruchomości są tą uchwałą kształtowane. Zatem uchwała jako akt z zakresu administracji publicznej rozstrzyga władczo jednostkowe sprawy konkretnej grupy osób (i ich praw do nieruchomości) (patrz. E. Bończak-Kucharczyk, Komentarz do art. 104 ustawy o gospodarce nieruchomościami, publ. Lex, jak i M. Wolanin, Komentarz do art. 104 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w: J. Jaworski, A. Prusaczek, A. Tułodziecki, M. Wolanin, Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz, Warszawa 2013., str. 750).
Tym samym za dopuszczalne uznać należy wstrzymanie wykonania uchwały.
Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy wskazują jednak na brak możliwości zastosowania instytucji ochrony tymczasowej w tej sprawie. Okoliczność, na którą powołuje się skarżący, tj. uchylenie dwukrotnie decyzji wydanych na podstawie zaskarżonej uchwały, nie uzasadnia, że zachodzą przesłanki do wstrzymania jej wykonania w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a. Sam bowiem fakt hipotetycznego istnienia możliwości "wyrządzenia znacznej szkody w majątku skarżącego" nie wskazuje na realne niebezpieczeństwo wystąpienia takiego skutku. Do wykazania, że zachodzi powyższa przesłanka, nie jest wystarczające samo twierdzenie strony. Ponadto wniosek skarżącego nie zawierał innych informacji bądź argumentów odnoszących się do określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. przesłanek, mogących wykazać, czy uprawdopodobnić, że jej wykonanie może spowodować niebezpieczeństwo wywołania po stronie skarżącej znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
W tej sytuacji na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. należało odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.