Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P. L. o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Wojewody z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi P. L. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych, w tym tytułem należnego podatku od towarów i usług kwota 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Adwokat P. L. wyznaczona pełnomocnikiem z urzędu skarżącej wniosła o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej. Żądanie przyznania wynagrodzenia podwyższonego względem stawki minimalnej uzasadniła tym, że wartość przedmiotu sprawy a tym samym stawka minimalna wynagrodzenia za sporządzenie opinii jest niewielka i nieadekwatna do ilości nakładu pracy związanego z zapoznaniem się z materiałem dowodowym sprawy oraz sporządzeniem opinii. Wniosek zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że wynagrodzenie nie zostało uiszczone w całości ani w części. Do wniosku dołączono potwierdzenie nadania przesyłki poleconej na adres skarżącej oraz odpis opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 r. poz. 461) zwane dalej "rozporządzeniem". W myśl paragrafu 2 rozporządzenia zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, bierze się pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W postanowieniu z dnia 17 października 2012 r. (sygn. akt II FZ 878/12) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że ustawodawca określając wysokość stawek minimalnych za poszczególne czynności lub za udział w poszczególnych postępowaniach dokonał precyzyjnego rozważenia i uwzględnienia wszelkich okoliczności charakterystycznych dla danego typu spraw. Jednocześnie ustawodawca pozostawił możliwość uwzględnienia przez sąd orzekający pewnych nadzwyczajnych, szczególnych okoliczności, które pojawiając się w danej sprawie zwiększają w znacznym stopniu nakład pracy niezbędnej do prawidłowej realizacji obowiązków profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Jeśli zatem żadne ekstraordynaryjne okoliczności nie wystąpiły, a skala aktywności pełnomocnika pozostała na przeciętnym poziomie to nie istnieją przesłanki do zasądzenia wynagrodzenia wyższego od stawek minimalnych w sprawie. W ocenie referendarza sądowego nakład pracy wnioskodawczyni w niniejszej sprawie nie uzasadnienia przyznania wynagrodzenia w kwocie przewyższającej minimalną stawkę. Sporządziła ona bowiem w tej sprawie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, którą to czynność poprzedziła sporządzeniem fotokopii całości akt sprawy. Czynności tych nie można uznać za inne, jak typowe - zwykłe działania wykonywane przez pełnomocników reprezentujących stronę przed sądem na danym etapie postępowania (por. postanowienie NSA z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt II OZ 838/11 - CBOSA). Również zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie można uznać za szczególnie obszerny. Obejmuje on trzy tomy, w tym dwa skoroszyty i jeden segregator biurowy, w których znajdują się pisma z postępowania administracyjnego, zwrotne potwierdzenia odbioru korespondencji, mapy, operat szacunkowy oraz decyzje. W sprawie nie wystąpiła też żadna nadzwyczajna okoliczność uzasadniająca przyznanie wnioskodawczyni wynagrodzenia w wysokości wielokrotności stawki minimalnej.