Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Specjalista Jolanta Sikora, po rozpoznaniu w dniu 9 października 2012 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie II SA/Lu 751/11 dotyczącej zasiłku okresowego p o s t a n a w i a I. odrzucić skargę; II. przyznać [...] A. B. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 751/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego z przeznaczeniem na zakup lekarstw, środków higieny i sanitarnych.
Skarżąca reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika od powyższego wyroku nie wniosła skargi kasacyjnej, a nawet skutecznego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku na piśmie. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 2 marca 2012 r.
W dniu 4 kwietnia 2012 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga T. W. o wznowienie postępowania w powyższej sprawie, w której wskazała jako podstawę wznowienia art. 273 § 2 p.p.s.a. Skarżąca wskazując na fakturę zakupu lekarstw z dnia 30 czerwca 2011 r., zaświadczenie lekarskie z dnia 1 sierpnia 2011 r. oraz oświadczenie z dnia 12 grudnia 2010 r. podniosła, iż w okresie jednego miesiąca koszt zakupu lekarstw wzrósł o 66,77 zł, a koszt ogrzania domu wynikał z ww. oświadczenia. Organ przyznał jej natomiast w I kwartale jedynie 150 zł pomocy, co zmusiło skarżącą do zakupów z własnego dochodu oraz pożyczek od osób trzecich. Ponadto dodała, że wywiad środowiskowy przeprowadził pracownik, który nie miał do tego upoważnienia. Jej zdaniem ww. okoliczności mogły mieć wpływ na wynik sprawy, ponieważ koszt lekarstw był wyższy o ponad 100%, a dopłaty do opału pomniejszały dochód znacznie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a., w przypadkach przewidzianych w dziale VII p.p.s.a. można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.
Wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem prawnym, skierowanym przeciwko prawomocnemu orzeczeniu, który może być zastosowany wyłącznie z powodów ściśle określonych w ustawie. Po wniesieniu skargi o wznowienie postępowania Sąd dokonuje jej kontroli z punktu widzenia zachowania warunków formalnych określonych w art. 279 p.p.s.a. Stosownie do powołanego przepisu skarga o wznowienie postępowania powinna zawierać między innymi podstawę wznowienia i jej uzasadnienie oraz okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi. Na podstawie art. 280 § 1 p.p.s.a. sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd skargę o wznowienie postępowania odrzuca, a w przypadku ich spełnienia - wyznacza rozprawę. Postawy wznowienia zostały zawarte w art. 271 - 273 p.p.s.a.
W niniejszej sprawie skarżąca wnosząc skargę o wznowienie postępowania sądowego jako podstawę wznowienia wskazała wykrycie nowych okoliczności faktycznych sprawy i dowodów.
W ocenie Sądu ta formalnie powołana przez skarżącą podstawa skargi o wznowienie postępowania w istocie nie istnieje. W ocenie skarżącej nowe dowody to faktura zakupu lekarstw z dnia 30 czerwca 2011 r., zaświadczenie lekarskie z dnia 1 sierpnia 2011 r. oraz oświadczenie z dnia 12 grudnia 2010 r. dotyczące kosztów ogrzania domu skarżącej w sezonie grzewczym. Jej zdaniem są to nowe okoliczności i dowody w sprawie. W tym miejscu podkreślić należy, iż samo sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający ustawie nie oznacza, że skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 280 p.p.s.a. Na tym etapie rozpoznania skargi o wznowienie chodzi tylko o sprawdzenie, czy nie zachodzi oczywista sprzeczność podanej formalnie podstawy wznowienia z okolicznościami podstawę tę uzasadniającymi. Tylko bowiem taka sprzeczność daje podstawę do odrzucenia skargi o wznowienie. Powszechnie przyjmuje się bowiem, że przed skierowaniem skargi o wznowienie na rozprawę nie można badać merytorycznej zasadności wskazanych w tej skardze podstaw wznowienia.