Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosków radcy prawnego J. G. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi B. M. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki p o s t a n a w i a przyznać radcy prawnemu J. G. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 442,80 zł (słownie: czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy), obejmującą podatek od towarów i usług w wysokości 82,80 zł (słownie: osiemdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy), tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.
Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...], pismem z dnia 8 lipca 2014 r., w wykonaniu postanowienia referendarza sądowego z dnia 12 czerwca 2014 r. o przyznaniu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów i ustanowienia pełnomocnika, do udzielenia pomocy prawnej skarżącej wyznaczyła radcę prawnego J. G., która zgłosiła się do sprawy i uczestniczyła w postępowaniu toczącym się przed tutejszym Sądem. W dniu 14 kwietnia 2015 r. pełnomocnik ten zwrócił się o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego oświadczając, że nie zostały one uiszczone w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2015 r. oddalił skargę skarżącej na opisaną w rubrum niniejszego postanowienia decyzję, pozostawiając ów wniosek do odrębnego rozstrzygnięcia.
Pełnomocnik skarżącej w dniu 1 lipca 2015 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyżej przywołanego wyroku wraz z wnioskiem o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu. W piśmie tym zawarł również oświadczenie, że koszty te nie zostały w całości ani w części opłacone.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. - wyznaczony w ramach przyznanego stronie prawa pomocy pełnomocnik otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490), zwane dalej rozporządzeniem.
Wedle regulacji § 15 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Natomiast w myśl § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji 240 zł. Zgodnie zaś z § 18 ust. 2 pkt 2 lit. b) przywołanego aktu, stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Mając na uwadze powyższe uregulowania referendarz sądowy przyznał radcy prawnemu J. G. za reprezentowanie strony w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji wynagrodzenie w wysokości 240 zł, a więc w stawce minimalnej oraz za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynagrodzenie w wysokości 120 zł, łącznie kwotę 360 zł, którą zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia należało powiększyć o 23 % podatku od towarów i usług. Tym samym łączna suma wynagrodzenia wynosi 442,80 zł.
W związku z powyższym należało orzec o przyznaniu wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane w ramach prawa pomocy przyznanego skarżącej z urzędu zgodnie z poczynionymi wyliczeniami na zasadzie wyżej powołanych przepisów.