Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie usług opiekuńczych w zakresie wniosku [...] P. S. o sprostowanie postanowienia z dnia 16 lutego 2011r., sygn. akt II SA/Lu 695/10 postanawia odmówić sprostowania postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2011r., sygn. akt II SA/Lu 695/10.
Postanowieniem z dnia 16 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie przyznał [...] P. S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 301,10zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 52,80zł należnego podatku od towarów i usług. Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi w dniu 28 lutego 2011 r.(k. 129 akt sądowych).
P. S. w dniu 11 marca 2011 r. złożył wniosek o sprostowanie oczywistej omyłki rachunkowej w powyższym postanowieniu poprzez wpisanie zamiast kwoty 301,10zł kwotę 303,50zł oraz zamiast kwoty 52,80zł kwotę 55,20zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), sprostowaniu podlegają niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Zasądzenie przez sąd w postanowieniu innej kwoty, niż oczekiwała tego strona w niniejszej sprawie, nie stanowi oczywistej omyłki sądu w rozumieniu ww. przepisu. Nie jest bowiem dopuszczalny wniosek o sprostowanie orzeczenia w zakresie przyznanych kosztów, jeżeli sąd już rozstrzygnął w tym orzeczeniu, co do kosztów postępowania, ale w rozmiarze mniejszym niż żądała tego strona. W takiej sytuacji stronie przysługuje zażalenie, a nie żądanie sprostowania postanowienia, zwłaszcza, że w przedmiotowej sprawie pełnomocnik strony nie wnosił skargi kasacyjnej. Zażalenie takie można wnieść na podstawie art. 194 § 1 pkt 9 p.p.s.a.
W omawianej sprawie sprostowanie orzeczenia w zakresie kosztów jest niedopuszczalne, ponieważ prowadziłoby do ponownego (innego) rozstrzygnięcia. Podkreślić należy, że treść sentencji omawianego postanowienia w niniejszej sprawie jest zgodna z treścią uzasadnienia, a określenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, było wynikiem przeprowadzonego przez sąd procesu ustalania stanu faktycznego, wykładni i stosowania prawa, nie zaś niedokładnością, błędem pisarskim albo rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, która mogłaby być sanowana w procedurze sprostowania orzeczenia (por. postanowienie NSA z dnia 29 lipca 2005r., FSK 767/04 publ. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzecznictwo, B.Dauter Warszawa 2007, str. 223).
Ubocznie należy zauważyć, że pomoc prawna została wykonana przez [...] P. S. na rzecz strony skarżącej przed dniem 1 stycznia 2011 r., czyli przed wejściem w życie nowych stawek podatku VAT. Wobec tego stawka 22% jest stawką obowiązującą w dniu orzekania o należnej pełnomocnikowi opłacie, mając na uwadze art. 41 ust. 14a ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Z tych względów, na podstawie art. 156 § 1 i 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.