Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 16 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T.W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi T.W. w przedmiocie wymierzenia Wójtowi Gminy grzywny za niewykonanie orzeczenia Sądu w sprawie II SAB/Lu 68/02 dotyczącej zasiłku celowego i okresowego p o s t a n a w i a przyznać T.W. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowa Izby Radców Prawnych.
Skarżąca T.W. na urzędowym formularzu winsoku o przyznanie prawa pomocy symbol PPF wniosła o ustanowienie radcy prawnego.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Wniosek o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa", przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przesłanka przyznania prawa pomocy osobie fizycznej sformułowana w art. 246 § 1 pkt 2 ppsa oparta jest na zwrotach szacunkowych, których samodzielne stosowanie wywołuje konieczność oszacowania wystąpienia określonego w zwrocie szacunkowym stanu faktycznego. Dlatego oceniając zasadność wniosku należy wziąć pod uwagę z jednej strony wysokość obciążeń finansowych związanych z danym postępowaniem, a z drugiej możliwości finansowe strony wnoszącej o przyznanie prawa pomocy. Przy czym muszą być to możliwości realne, istniejące w chwili składania wniosku. Ciężar dowodu okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie wnoszącej o jego przyznanie. Przytoczone we wniosku strony okoliczności, jak również przedstawione przez nią dokumenty powinny, zatem wskazywać na okoliczności uzasadniające przyznanie prawa pomocy.
Stawka minimalnego wynagrodzenia radcy prawnego ustanowionego w sprawie niniejszej dla reprezentowania skarżącej wynosi 240 złotych netto (§14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz.U. z 2002 r. Nr 163. poz. 1349 ze zm.) - 292,80 złotych brutto (§ 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Z oświadczenia skarżącej wynika, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, nie posiada żadnych oszczędności, nieruchomości ani przedmiotów wartościowych, utrzymuje się z emerytury w kwocie (...) złotych.
W ocenie referendarza sądowego skarżąca wykazała, że bez uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania nie jest w stanie uiścić minimalnej stawki wynagrodzenia radcy prawnego. Łączny miesięczny dochód skarżącej wynosi (...) złotych. Po uiszczeniu przez skarżącą minimalnego wynagrodzenia radcy prawnego w kwocie brutto do jej dyspozycji na zaspokojenie koniecznych kosztów utrzymania pozostałaby kwota (...) złotych. Na gruncie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) w związku z § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2006 r. Nr 135, poz. 950) przyjmuje się, że kwota zapewniająca w stopniu minimalnym pokrycie koniecznych kosztów utrzymania osoby samotnie gospodarującej wynosi 477 złotych. Skoro kwota, która pozostałaby do dyspozycji skarżącej na pokrycie koniecznych dla niej kosztów utrzymania po uiszczeniu kwoty minimalnej wynagrodzenia radcy prawnego byłaby niższa od kwoty z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej przyjąć należy, że opłacenie wynagrodzenia radcy prawnego spowoduje uszczerbek w koniecznych skarżącej kosztach utrzymania, niezależnie od wysokości tych kosztów. Dlatego referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowa Izby Radców Prawnych.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa i art. 246 § 1 pkt 2 ppsa należało orzec jak w postanowieniu.