Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 8 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zwrotu należności z funduszu alimentacyjnego; w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
J. Ż. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] dotyczącą zwrotu należności z funduszu alimentacyjnego wypłaconych na rzecz osób uprawnionych: P. Ż. i E. Ż. w okresie od dnia 1 października 2013 r. do dnia 31 stycznia 2014 r., w łącznej wysokości 3,600 zł, wraz z ustawowymi odsetkami, wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik skarżącego wskazał, że łączny dochód skarżącego oraz osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym wynosi ok. 6.200 zł, zaś comiesięczne wydatki (bez uwzględniania kosztów zakupu żywności, artykułów higienicznych czy odzieży) wynoszą ok. 5.000 zł. Na zaspokojenie podstawowych potrzeb egzystencjalnych skarżącego i jego rodziny - jak wskazał - pozostaje kwota 1200 zł. Należność, do zwrotu której skarżący został zobowiązany w wysokości 3.600 zł, stanowi zatem w jego sytuacji finansowej, kwotę bardzo wysoką, której uiszczenie pozbawiłoby skarżącego, a przede wszystkim jego najmłodszego dziecka, bieżących środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb egzystencjalnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 tego przepisu sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z art. 61 § 6 powyższej ustawy, wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zapewnia skarżącemu jedynie tymczasową ochronę jego praw, gdyż rozstrzygnięcie Sądu w tym zakresie upada w razie wydania przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji.
Należy wskazać, że to na stronie wnioskującej spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powyższym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie Sąd, analizując zarówno wniosek skarżącego, jak również biorąc z urzędu pod uwagę okoliczności decydujące o wstrzymaniu wykonania decyzji stwierdził, że przesłanki warunkujące orzeczenie wstrzymania zaskarżonego aktu nie zachodzą. Ewentualne bowiem pogorszenie sytuacji finansowej skarżącego samo w sobie nie może stanowić przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Za przesłanki takie mogłyby być uznane zilustrowane przez stronę stosownymi dokumentami konkretne okoliczności, wskazane jako ewentualne następstwa wykonania skarżonej decyzji. W niniejszej sprawie jednakże skarżący takich okoliczności nie przedstawił.
Trzeba bowiem wskazać, że konieczność zwrotu należności z tytułu wypłacanych świadczeń z funduszu alimentacyjnego w każdym przypadku, niezależnie od zamożności strony, łączy się z obniżeniem dochodu, a nawet ewentualnymi trudnościami w sferze majątkowej. Nie oznacza to jednak automatycznie powstania szkody i to znacznych rozmiarów lub trudnych do odwrócenia skutków, którym zapobiec może jedynie wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Dodać należy, że wykonanie zaskarżonej decyzji nie spowoduje nieodwracalnych skutków, bowiem w razie uwzględnienia skargi przez Sąd uiszczona kwota podlegać będzie zwrotowi. Skarżący nie wykazał również, by wykonanie decyzji mogło wyrządzić mu znaczną szkodę. Jak wynika ze skargi ogólnie jedynie wskazano na możliwość wyrządzenia mu takiej szkody, jak i na brak wystarczających środków finansowych pozwalających na jednorazowe uiszczenie wymagalnej należności.
Wobec powyższego należało uznać, iż skarżący nie wykazał, że uiszczenie wskazanej w decyzji kwoty stanowi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków.
Mając powyższe na uwadze, należało - na podstawie art. 61 § 3 cyt. ustawy - odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji.