Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec po rozpoznaniu w dniu 4 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. na zarządzenie Burmistrza Miasta z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora Szkoły [...] w H. - w zakresie wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia.
A. P. w skardze na zarządzenie Burmistrza Miasta z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora Szkoły [...] w H. wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia.
Z zaskarżonego zarządzenia wynika, że po przeprowadzeniu w dniu 20 czerwca 2017 r. konkursu, w którym brał również udział skarżący, jako dotychczasowy dyrektor tej szkoły, nowym dyrektorem została wyłoniona E. K..
W obszernej skardze skarżący zakwestionował zarządzenie, wskazując na wady przeprowadzonego konkursu, nie uzasadniając jednak w ogóle wniosku o wstrzymanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co na następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), dalej "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jednakże w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a., gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Sąd, wydając orzeczenie w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, powinien zbadać, czy zaistniały przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 13 grudnia 2004 r., FZ 495-497/04; z dnia 22 listopada 2004 r., FZ 474/04; z dnia 31 sierpnia 2004 r., FZ 267/04, dostępne w CBOSA).
W orzecznictwie przyjmuje się, że "znaczna szkoda" to taka szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie miałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdy zachodzi niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (zob. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04).
Z kolei trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które - raz zaistniałe - powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (zob. postanowienie NSA z dnia 13 maja 2010 r., II FSK 182/10).
W sprawie niniejszej skarżący w ogóle nie wykazał, że istnieje realne i bezpośrednie niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody. Nie przedstawił bowiem swojej sytuacji finansowej (w szczególności posiadanego majątku czy oszczędności).
Brak również podstaw do uznania, że w sprawie zachodzą nieodwracalne skutki. Konsekwencją zaskarżonego zarządzenia jest wybór nowego dyrektora szkoły, a więc utrata tego stanowiska przez skarżącego. W razie jednak uwzględnienia skargi, konkurs będzie ponownie przeprowadzony, a skarżący będzie miał prawo w nim ponownie brać udział, ubiegając się o zachowanie dotychczasowego stanowiska. Nie można więc mówić o nieodwracalnych skutków zaskarżonego zarządzenia.
W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż podane przez skarżącego okoliczności nie stanowią podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.