Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 4 września 2019r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
G. J. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej. W skardze zawarł m.in. wniosek o wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018r., poz. 1302 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Podnieść przede wszystkim należy, że rozstrzygając o wstrzymaniu wykonania aktu na podstawie powołanego przepisu sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Nie jest dopuszczalne w ramach tych przesłanek dokonywanie merytorycznej oceny zarzutów podniesionych w skardze. Na tym etapie postępowania sądowego nie dokonuje się bowiem oceny zasadności zarzutów, jak również legalności decyzji będącej przedmiotem wniesionej skargi. Ponadto instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Zgodnie zaś z regułami wykładni i stosowania prawa, przepisy formułujące wyjątki lub odstępstwa od generalnej reguły stosowane muszą być z dużą dozą ostrożności i zakazana jest ich wykładnia rozszerzająca. Nie wolno zatem w drodze wykładni uzupełniać, bądź rozszerzać znaczenia tych regulacji, w których wyliczenie podane przez normodawcę ma charakter wyczerpujący. Natomiast użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. W związku z tym strona skarżąca, dążąc do wstrzymania wykonania decyzji, musi złożyć stosowny wniosek i uprawdopodobnić, że istnieją przesłanki uzasadniające odstąpienie od zasady wykonalności orzeczeń ostatecznych i wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia (por. postanowienie NSA z dnia 14 maja 2014r., sygn. akt I OZ 363/14, LEX nr 1464732, postanowienie NSA z dnia 23 kwietnia 2014r., sygn. akt II FZ 464/14, LEX nr 1452662). Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności, pozwalających na ocenę, czy wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy.
W niniejszej sprawie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ale wniosku tego w ogóle nie uzasadnił. W związku z tym Sąd nie mógł dokonać oceny, czy zostały spełnione przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Jak wskazano zaś wyżej to na stronie skarżącej ciąży obowiązek uprawdopodobnienia ich zaistnienia.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.